Pamiętniki kwestarza ukazały się w roku 1844 jako trzecia linia Obrazów litewskich i są najpopularniejszą powieścią Chodźki. Forma pamiętnikarska pozwoliła mu na ukazanie prywatnych scen z życia zaścianka oraz pokaźnych wydarzeń historycznych widzianych z tej ograniczonej perspektywy. Powieść zawiera – czerpane z dziecięcych wspomnień autora – malownicze opisy obyczajów szlachty litewskiej tuż przed zaborami i w okresie napoleońskim, a przede wszystkim barwne portrety postaci specyficznych: fikcyjnych i historycznych (Radziwiłłowie, Napoleon).
Pamiętniki kwestarza porównano z Pamiętnikami Soplicy Henryka Rzewuskiego, mieszczącymi się w tym samym nurcie gawędy szlacheckiej. Nawiązaniem do trzeciej kolekcji Obrazów litewskich były nowe pamiętniki kwestarza, opublikowane po śmierci Chodźki.
