Gatunki i style dyskursu publicznego w ujęciu konfrontatywnym są trzecią, po Odmianach i stylach współczesnego języka polskiego i rosyjskiego oraz Dyskursie w aspekcie porównawczym, monografią poświęconą zagadnieniom dyskursu, gatunku i stylu.
Zadaniem niniejszej monografii jest przedstawienie współczesnych badań na dyskursem publicznym z perspektywy lingwistycznej. Choć wszyscy jej autorzy są językoznawcami, to jednak poszczególne analizy istotnie się od siebie różnią.
Wynika to nie tylko z faktu, że analiza dyskursu może być przeprowadzana za pomocą narzędzi rozmaitych dyscyplin – semiotyki, stylistyki, kognitywizmu, pragmalingwistyki, teorii kultury czy psychologii społecznej.
istotne znaczenie posiadają także odmiennie ukształtowane narodowe metodologie badań nad dyskursem, np. Polska, czeska, słowacka czy rosyjska. Zróżnicowanie tematyczne poszczególnych części monografii idzie w parze z ich zróżnicowaniem językowym – analiza dyskursu czy stylu dokonywana jest jednocześnie w planie jednego języka, jak i w aspekcie konfrontatywnym.
Autorzy zgodnie zwracają uwagę na historyczną i kulturową zmienność interakcji werbalnych, które powodują przeobrażenia dyskursu oraz gatunków i stylów. Pokazują ewolucję, a niekiedy rewolucję w wyprodukowanych przez współczesnych gatunkach i tekstach.
Wskazują na zmiany w postrzeganiu świata, jego wartościach, sferze obyczajowości czy modelach zachowań, wynikające z kreowania poprzez nowe środki przekazu medialnego intersubiektywnego obrazu świata. W centrum uwagi autorów poszczególnych rozdziałów znalazły się zagadnienia związane z różnorodnymi dyskursami: religijnym (chrześcijańskim, katolickim), parlamentarnym, dyplomatycznym dziennikarskim, publicystycznym i przekładowym.
Monografia skierowana jest do wszystkich zainteresowanych problematyką dyskursu, metodologiami jego opisu i określeniem relacji dyskursu wobec innych kategorii – stylu, gatunku, tekstu czy utrwalonych systemów wartości.
