Cieszący się dużą popularnością współczesny rosyjski pisarz i satyryk Michaił Żwaniecki wykorzystuje w swojej twórczości bogaty wachlarz środków budowania komizmu. Liczne przykłady odchyleń od normy w jego utworach nie są przypadkowe.
Wszystkie warianty gier językowych i naruszenie obowiązujących norm realizują określone cele komunikacyjne związane z realizacją funkcji perswazyjnej, tj. Z wywieraniem wpływu na odbiorcę. Autor wykorzystuje komizm w charakterze konkretnej broni, ponieważ śmiech jest jednym z wydajnych środków oddziaływania społecznego.
Celem pracy był opis językowych mechanizmów komizmu w twórczości Michaiła Żwanieckiego. Jak wykazały przeprowadzone badania, jednym z najistotniej standardowych dla Żwanieckiego sposobów osiągania efektu komicznego jest gra językowa, pod którą rozumiemy destrukcję normy językowej w celu stworzenia niekanonicznych form i struktur językowych.
Przedmiotem badań były gry językowe oparte na mechanizmie ogólnokomicznym (paradoksy i powtórzenia) i gry językowe przejawiające się na poszczególnych poziomach języka – fonetycznym, słowotwórczym i leksykalnym.
Monografia jest skierowana do językoznawców zainteresowanych przedstawioną oraz do sympatyków twórczości Michaiła Żwanieckiego.
