Rozprawa pokazuje szczegółową analizę pierwszego ogólnopolskiego programu śniadaniowego Kawa czy herbata?. Poranny magazyn emitowany był na antenie TVP1 od 1992 do 2013 roku, czyli przez dwadzieścia jeden lat.
Był to okres obszernych zmian nie tylko w polskiej telewizji, ale także w ogóle w mediach masowych. „Telewizja na śniadanie", bo taka idea przyświeca porannym pasmom, jest w Polsce z ochotą oglądana. Świadczą o tym równocześnie wskaźniki oglądalności, jak i występowanie pasma porannego nie tylko w każdej z wiodących stacji telewizyjnych w Polsce, lecz także w stacjach lokalnych (np.
TVP Katowice). Praca złożona jest z dwóch głównych części, które podzielone są na szczegółowe rozdziały. W części teoretycznej jest przedstawiony stan badań prac medioznawczych. Są także szeroko opisane metody innowacyjnania, czyli analiza dyskursowa oraz językowy obraz świata, medialny obraz świata i dyskursywny obraz świata.
W drugiej zaś części – analitycznej – został opisany materiał audiowizualny programu Kawa czy herbata?. Materiał scharakteryzowano według czterech aspektów wzorca gatunkowego opracowanego przez Marię Wojtak: aspektu strukturalnego, aspektu pragmatycznego, aspektu stylistycznego oraz aspektu poznawczego.
W aspekcie strukturalnym została omówiona budowa zarówno całości programu, jak i poszczególnych jego części. W aspekcie pragmatycznym analizą zostali objęci aktorzy analizowanego dyskursu, czyli prezenterzy programu oraz sceny, na której występują, czyli studio.
Z kolei w aspekcie stylistycznym charakterystyce zostaje poddany fason jednostkowy wybranych gospodarzy programu. W ostatnim aspekcie – poznawczym – przedstawiony zostaje medialny obraz świata, który został tworzony w programie śniadaniowym Kawa czy herbata?.
Podjęte w pracy rozważania wpisują się w trend badań dotyczących lingwistyki dyskursu oraz mediolingwistyki.
