Msza Es-dur na sopran solo, chór mieszany i orkiestrę dętą stanowi novum w polskim repertuarze orkiestr dętych, autor natomiast sięgnął po tę formę po raz pierwszy. Rodzima literatura orkiestr dętych aktualnie wciąż wzbogaca się o świeże pozycje, co jest pozytywnym aspektem działalności kulturalnej tego typu zespołów, a do czego może przyczynić się omawiana kompozycja.
Utwór złożony jest z fragmentów odpowiadających częściom stałym mszy obrzędu katolickiego: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei, posiada klasyczne teksty łacińskie tychże części.
Utwór wykorzystuje w duży sposób paletę brzmień zarówno orkiestry, jak i chóru, a także eksponuje walory wokalne solistki.
