Książka gromadzi szkice poświęcone pisarzom, którym nieobca jest ambiwalencja lekkości i ciężaru. Twórcy ci chwytają za pióro, żeby szukać remedium na życiowy bezwład, zwykle zaś wymknąć się inercji, która udziela się słowu.
Próby przezwyciężania tego, co ciąży i stawia opór, podejmowane (z różnorodnym konsekwencją) poprzez prezentowanych autorów – Bolesława Leśmiana, Juliana Przybosia i Tymoteusza Karpowicza, są wyrazem otwartości na to, co wielorakie i zmienne, swoistą apologią wyzwalającego od napięć ruchu, który pozwala wciąż na nowo podrywać się do życia.
