Książka Przestrzenie muzyczne w polskim teatrze współczesnym pokazuje różne sposoby funkcjonowania muzyki w polskim teatrze dramatycznym ostatniego dwudziestopięciolecia. Odnosząc się do twórczości wybranych reżyserów i współpracujących z nimi kompozytorów autorka podejmuje szereg zagadnień teoretycznych, ściśle wiążących się z obecnością muzyki w przedstawieniu teatralnym: począwszy od kwestii związanych z percepcją muzyki scenicznej, poprzez klasyfikację zjawisk akustycznych w teatrze oraz wpływ nowych mediów na sposób kształtowania dźwięku, aż po różne ujęcia znaczenia muzycznego.
Ogniwem spajającym poszczególne fragmenty monografii jest kategoria przestrzeni muzycznej, którą w najmocniej ogólnym i metaforycznym sensie rozumieć należy tu jako pewien niepowtarzalny sposób funkcjonowania dźwiękowości w przedstawieniu teatralnym.
Analizując inscenizacje takich twórców, jak Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa, Andrzej Dziuk, Krzysztof Warlikowski czy Jan Klata, autorka stara się nie tylko zwrócić uwagę na szczególną pokaźność warstwy muzycznej spektaklu teatralnego,najczęściej wskazać osiągalne metody i narzędzia służące jej badaniu.
