W pracy zaprezentowano wyniki badań fitosocjologicznych posiadających na celu określenie naturalności roślinności leśnej i zaroślowej Doliny Górnej Wisły w oparciu o zmieniony system form i faz degeneracji.
Ocenę synantropizacji zbiorowisk tworzono poprzez: określenie udziału ilościowego i jakościowego antropofitów (archeofity, kenofity i niezadomowione diafity) w fitocenozach tych zbiorowisk oraz przedstawienie zmian w ich strukturze przejawiających się najróżniejszymi formami degeneracji.
dodatkowo analizie poddano grupę gatunków starych lasów liściastych w celu oceny naturalności lasów i weryfikacji hipotezy o zajmowaniu poprzez nie dawnych, historycznych już lokalizacji. Zestawiono ponadto wyniki dotyczące udziału antropofitów, a także gatunków starych lasów w wskazanych kategoriach krajobrazowych roślinności (kompleksy leśne, wyspy leśne, zakrzewienia).
Roślinność leśna i zaroślowa, ze względu na długotrwałość i energiczność oddziaływań antropogenicznych (osadnictwo, przemysł, rolnictwo, gospodarka stawowa), w obfitej mierze odbiega od potencjalnej roślinności naturalnej.
w przypadku najlepiej zachowanych kompleksów leśnych zaproponowano utworzenie nowych form ochrony przyrody. Budujeją one możliwość ograniczenia bezpośredniej presji antropogenicznej i pozwalają na przebieg spontanicznych procesów regeneracyjnych.
Praca adresowana jest do ekologów lasu, leśników i służb ochrony przyrody zajmujących się powoływaniem nowych form ochrony przyrody i monitoringiem przyrodniczym oraz architektów krajobrazu i urzędników odpowiedzialnych za ochronę przyrody i środowiska.
Wersja elektroniczna nie posiada płyty CD
