Monografia zawiera spójny opis funkcjonowania czterech włoskich przyimków di, da, a oraz in, które zaliczane są do grupy przyimków neutralnych, tj. Na tyle polisemicznych, iż dotarcie do znaczenia rozpatruje się w oparciu o funkcję relacyjną w kontekście.
Przyimki te konkurują ze sobą i z innymi przyimkami w wyrażaniu tych samych relacji pomiędzy tymi samymi obiektami, np. Andare in Francia/a Roma, stare al bar/nel bar/dentro il bar; interessarsi a/di; parlare a/di/con; di più/al più/per lo più.
Problematyczne jest jeszcze ich funkcjonowanie w formie prostej albo ściągniętej, co związane jest z obecnością rodzajnika, np. Andare in/nel Portogallo; saltare di felicità/dalla gioia.
