śladowe dziecko z niepełnosprawnością wzroku wymaga wyjątkowo starannie zorganizowanej opieki, ukierunkowanej głównie na pomoc w wypracowaniu mechanizmów kompensujących braki sensoryczne i uniemożliwianie zakłóceniom w interakcjach z rodzicami.
Zgodnie z paradygmatem aktualnie sugerowanym w obszarze wczesnego wspomagania rozwoju oddziaływania pomocowe i wspierające koncentrują się na całym systemie rodzinnym. Działania diagnostyczne i terapeutyczne wykonywane są w środowisku domowym w ścisłej współpracy z rodzicami, którzy uznawani są za głównych ekspertów w obszarze wszystkich spraw związanych ze swoim dzieckiem.
Podstawowym zadaniem specjalistów jest identyfikacja sił, zasobów rodziny i budowanie jej potencjału, a więc udzielanie wsparcia i pomocy w sposób umożliwiający nabycie kompetencji koniecznych do samodzielnego rozwiązywania sytuacji niełatwych.
