Książka przedstawia międzynarodową dyskusję związaną z rolą Kościoła, wyznania i religii w procesie nacjonalizacji, gromadzi sporo nieznanych, bogatych źródeł archiwalnych. Autorka widzi w Kościele greckokatolickim model umożliwiający dokonanie określenia miejsca religii w procesie formowania się postępowego społeczeństwa, tworzy wzorzec wyjaśniający fenomen sekularyzacji narodu i nacjonalizacji religii, który obszerne znaczenie dla całego innowacyjnego historycznego cyklu europejskiego.
Badaczka porusza problem wewnętrznego powiązania ruchu narodowego z wyznaniem oraz uczestnictwa Kościoła w procesach in- i ekskluzji, umieszczając te historyczne zjawiska w kontekście dokonującej się w procesie modernizacji ewolucji samego znaczenia religii dla mas oraz analizując rolę wyznania w kształtowaniu się tożsamości narodowej.
Autorka formułuje dwa sposoby interpretacji tematu: po pierwsze koncentruje się na wyjaśnieniu znaczenia politycznych koncepcji rusofilów i ukrainofilów dla procesu nacjonalizacji, po drugie zaś ocenia rolę Kościoła w przemianach społecznych XIX wieku, z uwzględnieniem jego świeckiego zaangażowania w znaczny z innymi wyznaniami.
