Jednym z podstawowych zadań państwa, wynikających z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jest zapewnienie swym obywatelom szeroko rozumianego bezpieczeństwa, jednej z podstawowych potrzeb człowieka (art.
5 Konstytucji RP)1. Również Polska Strategia Bezpieczeństwa Naro-dowego RP z 2007 roku jednoznacznie stwierdza, że Nadrzędnym celem strategicznym Rzeczypospolitej Polskiej jest zapewnienie dobrych i bez-piecznych warunków realizacji interesów narodowych poprzez eliminację zewnętrznych i wewnętrznych zagrożeń, redukowanie ryzyka i odpo-wiednie oszacowanie podejmowanych wyzwań i umiejętne stosowanie pojawiających się szans2.
Cel powyższy może być osiągnięty w wyniku stworzenia spójnych przepisów prawnych, doskonalenia działalności i umie-jętności wszystkich związanych z bezpieczeństwem państwa podmiotów jednocześnie państwowych jak i społecznych.
dzisiaj bezpieczeństwo pojmo-wane jest w szerszym zakresie i nie obejmuje tylko kwestii militarnych,ponadto kwestie polityczne, gospodarcze, techniczne, ekologiczne, społecz-ne, a także humanitarne. Problematyka bezpieczeństwa państwa i człowieka, a także wszystkich za-grożeń, od dłuższego czasu, istotnie po ataku terrorystycznym, jaki zo-stał dokonany 11 września 2001 roku w Nowym Jorku i Waszyngtonie i w wyniku permanentnych zmian klimatycznych, których jesteśmy naocz-nymi świadkami niemal każdego dnia, jest obiektem zainteresowań i badań empirycznych środowiska naukowego i politycznego nie tylko w Polsce lecz i na świecie.
Bezpieczeństwo jest nad wyraz potężnie związane zarówno z ży-ciem jak i rozwojem człowieka i dziejami państw. Wraz z rozwojem postępu cywilizacyjnego i nowych technice, wzra-sta poziom i zasięg zagrożeń naturalnych i cywilizacyjnych wywołanych funkcjonowaniem sił naturalnych i działalnością człowieka, przyczyniają-cych się do rozmaitego rodzaju katastrof i awarii technicznych, które zakłócają poczucie bezpieczeństwa.
Zagrożenia te mogą występować jednocześnie w cza-sie pokoju (kryzysu) i wojny.
