Charakter współczesnego zagrożenia terroryzmem implikuje konieczność zaangażowania różnorodnych sił i środków, będących w dyspozycji państwa, a także konieczność skoordynowania ich aktywności w obszarze antyterroryzmu.
Państwo walczy z terroryzmem w rozmiarze wewnętrznym i międzynarodowym. Aktywność rodzimych ugrupowań terrorystycznych nie rozkłada się symetrycznie na wszystkie państwa. Występowanie i aktywność terroryzmu wewnętrznego ma swoje najróżniejsze uwarunkowania.
Należy jednak pamiętać, że brak terroryzmu wewnętrznego nie przekłada się na fakt „wolności" państwa od tego typu zagrożenia. Aktywność polityczno‑militarna, tożsamość kulturowa, powoduje, że wielu krajom, w tym Polsce, realnie zagraża terroryzm międzynarodowy.
Fakt ten powoduje, że muszą one być przygotowane po pierwsze na realizację działań proaktywnych — wyprzedzających, łączących się z działaniami ukierunkowanymi na wczesne wykrywanie zagrożenia. Naturalizacja zamiaru dokonania ataku terrorystycznego w fazie jego planowania i przygotowania to sukces służb państwa odpowiedzialnych za bezpieczeństwo.
Po drugie, państwo musi być przygotowane do reakcji na zaistniały zamach — działania reaktywne. W strukturach państwa muszą być siły i środki zdolne neutralizować powstałe zagrożenie i prowadzić działania w ramach tzw.
odbudowy. Polska jest państwem, w którym władze posiadają świadomość zagrożenia, jakie płynie z aktywności terrorystycznej ludzi o skrajnych poglądach, ludzi, którzy z terroru uczynili środek do realizacji swych celów politycznych.
Niniejsza publikacja odwołuje się do głównych obszarów aktywności naszego kraju wobec zagrożenia terrorystycznego, identyfikacji sił i środków jakie przedsięwzięciom pro- i reaktywnym są asygnowane. Autorzy poszczególnych części monografii, to osoby o szanowanym dorobku w tym zakresie — utożsamiane z wiedzą ekspercką.
