W książce przyjęto założenie, że składowiska wapna posodowego i tereny do nich przyległe ze względu na dużą zawartość w podłożu węglanu wapnia (CaCO3) swoim charakterem mogą nawiązywać do ciepłolubnych muraw, a tym samym stanowią dogodne siedlisko dla gniazdowania wielu gatunków pszczół.
Uzyskane wyniki dotyczące roli poprzemysłowych nieużytków jako siedlisk zastępczych dla pszczół mogą mieć znaczne znaczenie ze względu na nasilający się współcześnie cykl utraty siedlisk o charakterze naturalnym.
jednocześnie analiza czynników wpływających na rozszerzanie bioróżnorodności na terenach poprzemysłowych umożliwi opracowanie wytycznych posiadających na celu polepszenie jakości tych obszarów dla lokalnie występującej fauny, w tym gatunków zagrożonych wyginięciem.
Opracowanie wskazówek innowacyjnania dla zarządzających składowiskami wapna posodowego pozwoli na ochronę owadów zapylających, przy jednoczesnym zachowaniu standardów związanych z ochroną środowiska.
