Teksty. Zawarte w książce, dotyczą różnych kwestii. Na ogół – ze względu na specyfikę przedmiotu – są one prezentujene jako doniesienia z badań bądź własnej praktyki logopedycznej. Nieraz towarzyszy temu refleksja natury ogólnej.
W każdym razie stanowią one cenny materiał do refleksji dla badaczy, a także – niekiedy – korzystną podstawę dla ukierunkowania poszukiwań badawczych dla adeptów logopedii. Nad wyraz trudno było uporządkować zebrane teksty.
Każdy z nich zawiera bowiem równocześnie opis stanu badań w jakimś zakresie, jak i prezentuje zebrany przez autorów materiał, który został tu poddany analizie. Prezentowane opracowania nie odpowiadają także na pytania postawione w tytule konferencji.
Skupiają się właśnie na problemach diagnozy, terapii – jeśli idzie o zaburzenia mowy,, a także stymulacji – jeśli odnosi się to do zakłóceń w zakresie rozwoju mowy. Dlatego jako zasadę porządkującą przyjąłem stopień ogólności poruszanych problemów.
Tom składa się z trzech części. Pierwszą – Zagadnienia ogólne – stanowią trzy teksty. Druga – zatytułowana nieco umownie Diagnoza – zawiera 10 artykułów, w których zostały poruszone rozmaite zagadnienia opisujące albo stan badań, albo propozycje innowacyjnania diagnostycznego w logopedii.
Trzecia – Terapia i stymulacja – obejmuje 19 tekstów, które bardzo stanowią doniesienia z badań na temat progresywnania logopedycznego albo praktyki własnej autorów.
