W monografii szczegółowo scharakteryzowano jakościowo świeże uwarunkowania funkcjonowania branży zbrojeniowej, w tym prawne uwarunkowania pozyskiwania uzbrojenia dla Sił Zbrojnych RP w czasie pandemii. A także przedstawiono towarzyszące temu zmiany w polityce obronnej, które w Polsce przejawiały się scentralizowaniem decyzji dotyczących cyklu pozyskiwania sprzętu wojskowego.
Ukazano, jak stopniowo wprowadzane lockdowny wpływały w przedsiębiorstwach obronnych na implementację nowych technologii i przejawiały się wprowadzeniem pracy zdalnej, czy automatyzacją lub choćby robotyzacją produkcji.
Jednak z uwagi na uwarunkowania funkcjonowania tej niepowtarzalnej gałęzi przemysłu nie można było wykorzystać wszelkich pandemicznych rozwiązań jakie wprowadzano w przedsiębiorstwach cywilnych. Sytuacja polskiego przemysłu obronnego w tym okresie ukazana została w monografii na tle działań podejmowanych przez organy kierownicze organizacji międzynarodowych (ONZ/WHO, UE i NATO), jak i organy władzy krajowej państw członkowskich, które nie wykorzystały mechanizmów systemu zarządzania kryzysowego do walki z zagrożeniami SARS-CoV-2, co skutkowało szybszym rozprzestrzenianiem się wirusa, nadmiarowymi zgonami i przedłużaniem się pandemii.
Uwzględnione zostało w dodatku funkcjonowanie przemysłów zbrojeniowych wybranych państw i zmiany w funkcjonowaniu międzynarodowych rynków uzbrojenia. Z rozważań zawartych w monografii wynika, iż pilnym wyzwaniem dla kierowniczych gremiów państwowych jest wypracowanie algorytmu innowacyjnania w sytuacji kryzysu epidemiologicznego, bardzo struktury organów kryzysowych z merytoryczną obsadą kadrową i metodologii ich postępowania.
