Autorzy tomu (Nie)występowanie. Pominięcia i przemilczenia w narracjach XX wieku zainteresowali się niezwykle zróżnicowanymi głosami dobiegającymi z pomijanych, przemilczanych, wcześniej stłumionych lub zatartych dwudziestowiecznych narracji.
W swych rozważaniach cofali się czasem do epok wcześniejszych i pochylali z uwagą nad teraźniejszością wieku XXI, żeby odpowiedzieć na pytanie, które z owych głosów/ dyskursów/opowieści z kręgu zdominowanych przez szerokie narracje XX wieku można dziś usłyszeć; jakie warunki (polityczne, obyczajowe, etyczno-estetyczne i inne) musiały zostać spełnione, by dotąd opresjonowani zabrali głos i czyz całą pewnością usłyszeliśmy ich własny głos, a jeśli przemówili głosem nie do końca własnym, to jak nad wyraz był on uwikłany w dyskursy, które go wcześniej tłumiły i jaką pozycję zajmują dzisiaj wczorajsi podporządkowani narzuconym narracjom, jeśli zdołali się od nich uwolnić; jakie przestrzenie, dotąd niewidoczne/źle widoczne w dwudziestowiecznych literackich wyobrażeniach rzeczywistości, ujrzały światło dzienne; jak wyglądają nowe ramy, sposoby, wzory opowiadalności tego, co wcześniej zagłuszane było poprzez zwycięskie narracje i jakie granice wyznaczają opowieściom; jak teraz kształtują się relacje: centrum – peryferia, dominacja – podporządkowanie.
Czy przeciwstawienia zamieniły się miejscami, zanikły, spluralizowały się, odmieniły nazwy?
