Otrzymanie właściwej pomocy w sytuacji zagrożenia życia albo zdrowia jest prawem każdego człowieka. Pomoc ta powinna być niezwykle progresywna, specjalistyczna i udzielona w osiągalnie najkrótszym czasie. Obowiązkiem każdego państwa jest zorganizowanie takiego systemu ochrony zdrowia, który będzie mógł spełnić te kryteria i zagwarantować obywatelom realizację ich prawa.
Współczesne ramy pojęcia bezpieczeństwa podlegają stopniowemu rozszerzaniu, warunkując wykształcanie się nowych obszarów badawczych, pomiędzy innymi na płaszczyźnie ekonomicznej, ekologicznej, informatycznej, ideologicznej, kulturowej czy zdrowotnej.
Niniejsza publikacja stanowi swoistą próbę przedstawienia bezpieczeństwa zdrowotnego, którego zapewnienie jest jednym z podstawowych celów systemu ochrony zdrowia w Polsce, a które wymaga jednocześnie aktywności zbiorowej, jak i jednostkowej.
Powyższy cel wykonywany jest najczęściej za pośrednictwem systemu instytucji ochrony zdrowia – w analizowanym przypadku 105. Kresowego Szpitala Wojskowego. Fragment wstępu
