Bezpieczeństwo społeczności lokalnych to jednocześnie rekompensowanie zagrożeń, jak i szacowanie ryzyk ich wystąpienia w bezpośrednim otoczeniu danej społeczności. Niekiedy jest ono postrzegane wyłącznie w kontekście bezpieczeństwa publicznego, ale jest to znaczne zawężenie problemu i nie odpowiada zapotrzebowaniu społecznemu.
Powinno być ukierunkowane na zapewnianiu lokalnej społeczności poczucia bezpieczeństwa obejmującego wszystkie jego stadia, tj. Przetrwania, zachowania tożsamości i niezależności, poczucia pewności i spokoju, a także prawa posiadania oraz możliwości rozwoju.
znaczącą formą tego cyklu powinno być programowanie działań i ich sukcesywne wdrażanie w sposób satysfakcjonujący odbiorców, czyli znów społeczność lokalną z jednym,zasadniczym wyróżnikiem. Zdecydowanie w sferze bezpieczeństwa militarnego i w przypadku zagrożenia wojennego podmiotem bezpieczeństwa staje się nie społeczność czy społeczeństwo, lecz państwo jako organizacja polityczna.
Prymatem działań, także w środowisku lokalnym jest w tej sytuacji dążenie do jego przetrwania jako suwerennego bytu politycznego. W pozostałych sferach bezpieczeństwa podmiotem działań na rzecz jego zapewnienia powinien być człowiek i wspólnota ludzka
