Praca (...) wpisuje się w kontynuację paradygmatu securitologii jako najnowszej dyscypliny naukowej penetrującej systemowo bezpieczeństwo podmiotowe, przedmiotowe i procesualne oraz metody prakseologiczne jego kształtowania.
Jest to penetracja poprawna merytorycznie, która słusznie zakreśla securitologiczną panoramę bezpieczeństwa – panoramę, w której daleką perspektywę zarysowują relacje USA z Unią Europejską, bliższą zaś architektura bezpieczeństwa wzdłuż wschodniej flanki NATO i nadzór nad procesami migracyjnymi wyjątkowo w Polsce, i wreszcie, najbliższą, kontrola i troska demogrąficzna i system kontroli i ochrony ludności cywilnej w Polsce.
Panoramę tych perspektyw (dalekiej, bliższej i najbliższej) zabarwia tło wykonane przez cyberprzestrzeń, cyberbezpieczeństwo i bezpieczeństwo informacyjne, które należą do uniwersalnych i coraz ważniejszych instrumentów wpływu na bezpieczeństwo i jego kontrolę.
I wreszcie, pogrubienia w tej panoramie eksponują rolę hipotez, etycznego marketingu (niezmiernie ważnego we współczesnych społeczeństwach sprzedaży, usług i konsumpcji) i wizerunku grup dyspozycyjnych niezbędnych w dbałości o bezpieczeństwo i jego kontroli.
Tak zarysowana adekwatna metodologicznie securitologiczna panorama ze swej natury uwzględnia najnowszy stan badań bezpieczeństwa polegający na jego pogłębianiu, poszerzaniu i pogrubianiu oraz upraktycznieniu.
Uwzględnienie to składa się na nowy wkład w stan wiedzy na temat bezpieczeństwa i securitologii poprzez podkreślonie uzasadnienia, iż jest ono każdą jednostkową pieczą, troską i kontrolą gwarantująca trwanie, przetrwanie i rozwój i doskonalenie podmiotów, od jednostki ludzkiej do struktur globalnych wspólnoty ludzkiej; jest identyfikowane z staropolskim przezpieczeństwem czyli uzyskiwaniem czegoś przez pieczę, kontrolę i nadzór i aktywną troskę itp.
Uzasadnienie to otwiera przestrzeń licznych i nowych zastosowań funkcjonalnych. Z recenzji dr. Hab. Janusza Świniarskiego, prof. WAT.
