Unia Europejska (UE) realizuje swoją politykę energetyczną dotyczącą bezpieczeństwa energetycznego, wydając oprócz aktów prawnie wiążących, których celem jest zharmonizowanie przepisów rynku wewnętrznego dotyczących energii, w tym gazu ziemnego, także komunikaty powiadamiające o kierunkach przyszłych działań1.
Tego typu przekazem informacyjnym jest Europejska strategia bezpieczeństwa energetycznego. Stanowi zbiór danych podanych w procesie bezpośredniej komunikacji Komisji Europejskiej (KE) z podmiotami indywidualnymi, instytucjonalnymi i gospodarczymi państw członkowskich Unii.
Dzięki tej strategii bezpieczeństwo energetyczne UE, rozpatrywane tylko w czasie zakłócenia dostaw, zaczęło być integralną częścią unijnej polityki energetycznej i konkretnie zakorzeniło się w unijnej strategii energetycznej.
Stało się ono trwałym priorytetem – należy je rozwijać, uwzględniać i kontrolować. Biorąc pod uwagę błyskawicznie zmieniające się otoczenie globalnego sektora energetycznego, bezpieczeństwo energetyczne jest ciągłym i dynamicznym procesem, który musi być rygorystycznie kontynuowany w ramach polityki energetycznej UE2
