Czy edukacja – jej istota, cele, cykl – wymaga teraz redefinicji? Czy jesteśmy świadkami kolejnych etapów ewolucji, czy również można mówić o bardziej gwałtownych zmianach przełomowych? Czy, myśląc o edukacji, trzeba pójść za głosami, że system wymaga zrównania z ziemią i wybudowania wszystkiego na nowo, albo za tymi, iż trzeba trwać przy klasycznym modelu, bo tylko on jest naprawdę wartościowy?
Publikacja Moniki Frani nie stanowi zbioru kompletnych odpowiedzi na powyżej sformułowane pytania. Jest ona raczej skutkiem zatrzymania się w dzisiejszym, ekspresowo pędzącym świecie i próbą spojrzenia na trendy i zjawiska dotyczące edukacji i szeroko rozumianych mediów i technologii w połowie drugiej dekady XXI wieku. Dynamika zjawisk w opisywanym obszarze jest tak obszerna, że eksploracje w tej problematyce są konieczne cały czas.
Książka ma charakter naukowo-badawczy. Jest oparte na wynikach kilkuletnich badań i analiz, jednak można w niej znaleźć ponadto fragmenty o charakterze bardziej popularnonaukowym. Została przygotowana z myślą zarówno o teoretykach, jak i praktykach edukacji. Publikacja zaczyna się od rozważań na temat zachodzących zmian, ich potrzebie i przesłankach do nich prowadzących, a dotyczących instytucji szkoły, współczesnego edukatora i progresywnej edukacji. Odnoszą się one przeważnie do wybranego obszaru, który takie metamorfozy może wywoływać, a mianowicie mediów i technice informacyjno-komunikacyjnych.
Choć niemało treści w niniejszej książce dotyczy mediów, samo pojęcie jest szczególnie spore, a czasem niejednoznaczne. Media są teraz wciąż definiowane na nowo w odniesieniu do płynnych kontekstów. Współcześnie żyjąca jednostka funkcjonuje w świecie nowych mediów. Jako osoba ucząca się może korzystać z wielu narzędzi, które pojawiły się w ostatnich latach, takich jak: blogi, edublogi, webinaria, masowe otwarte kursy online (MOOC), filmy instruktażowe i tutoriale internetowe, gadżety wearable technology, drony, drukarki 3D itd. Rzeczywistość edukacyjna może być wzbogacona tą wirtualną (VR) i powiększoną (AR), które mogą współgrać w narracji transmedialnej.
Coraz częściej opisuje się i stosuje w praktyce ideę Bring Your Own Device, edurozrywkę i grywalizację, a także social media w uczeniu się kolaboracyjnym i mobilnym. Futurystycznym pomysłem przestaje być chociażby nauczanie z udziałem robotów. Poszukując nowych ścieżek dla postępowej edukacji, coraz bardziej widoczna staje się potrzeba znalezienia nowych metod prowadzenia lekcji, edukacji formalnej i nieformalnej. E learning, m-learning czy blended learning to tylko niektóre propozycje. W kontekście wyrównywania szans edukacyjnych znaczącą rolę może odegrać otwarte i wolne kształcenie. Narzędzia technologiczne i media wpierają i...
