Opowieść jest kobietą. Zamkniętą w audialnej ekspresji, w historii, snutą brzmiącym słowem, muzyką i ciszą. Otwartą na udźwiękowione świadectwo i utrwalenie pamięci. „Już nie Żydowica, a ocalona”. Kobiety w Holocauście z perspektywy radiowych narracji artystycznych to monografia o damskim doświadczeniu Zagłady. Napisana z myślą o głosach stłumionych, którym audialne reportaże i słuchowiska radiowe pozwoliły wybrzmieć.
Radiowe reportaże artystyczne, a także teatr wyobraźni skupiające w swym centrum Zagładę stanowią idealny sposób na intymne opowiadanie o „epoce pieców”. Prezentowana książka to analiza audialnych tekstów kultury, ich środków artystycznego wyrazu i próba odnalezienia wspólnego pola badawczego dla radio studies i women studies. Monografia stanowi konsekwencję wniosków i refleksji obecnych w poprzedniej publikacji Brzmienie Holocaustu. O reprezentacjach Zagłady w sztuce radiowej (WUŁ 2020).
*
Monografia bez dwóch zdań zasługuje na wydanie ze względu na nowatorski, pionierski charakter i rzetelność przeprowadzonych analiz oraz interpretacji. Wraz z poprzednio opublikowaną książką […] stanowić będzie stanowczy wkład w dziedzinę badań radioznawczych związanych ze świadectwami przeżyć żydowskich pań w obozach Zagłady.
Z recenzji prof. Dr hab. Barbary Zwolińskiej
Autorki znają wyśmienicie najnowszy stan badań i powołują się choćby na publikacje, które wolno uznać za nowości wydawnicze. Analizowany temat znają perfekcyjnie, a jeśli – zachowując wszelkie oczekiwania naukowe – potrafią dodatkowo zainteresować czytelnika nieprofesjonalnego, to jest to wielką zaletą przedstawionego tekstu. Mam nadzieję, że tak się właśnie stanie, iż zdoła on zainteresować różnorodnych odbiorców. Książka naukowa powinna być czytana nie tylko poprzez naukowców reprezentujących określoną specjalizację, ale – zwłaszcza w sytuacji takiego tematu – docierać dodatkowo do szerszej publiczności.
Z recenzji prof. Dr. Hab. Jana Tomkowskiego
