Kwalifikacja prawna umowy faktoringu. Studium prawnoporównawcze Nakładem Wydawnictwa INP PAN ukazała się monografia dr Roberta Siwika pt. Kwalifikacja prawna umowy faktoringu. Studium prawnoporównawcze.
Monografia stanowi zaktualizowaną wersję rozprawy doktorskiej. Umowa faktoringu, jako przykład empirycznego kształtowania się stosunków obligacyjnych, nie poddaje się jednoznacznej klasyfikacji na gruncie polskiego prawa cywilnego jak i większości obcych systemów prawnych.
W polskiej doktrynie dominują poglądy, iż należy uznać ją za umowę nienazwaną o cechach umowy mieszanej też umowę mieszaną. Niejednokrotnie faktoring uznaje się także za zespół umów (umowy sprzedaży, pożyczki), powiązanych ze sobą ergonomicznie, ale niezależnych prawnie, w skład którego wchodzą umowa przelewu i inne nazwane lub nienazwane umowy, regulujące pozostałe usługi faktora na rzecz faktoranta (np.
umowa zlecenia). Wreszcie umowę faktoringu kwalifikuje się jako samodzielną umowę nazwaną (np. Umowę sprzedaży, pożyczki, zlecenia). Zagadnienie kwalifikacji prawnej umowy faktoringu nie zostało nigdy w rodzimej literaturze szczegółowo zaprezentowane, a nieliczne wypowiedzi doktryny czy orzecznictwa są zwykle niedużo pogłębione i niejednolite.
Dlatego przedstawienie kwalifikacji prawnej umowy faktoringu w prawie polskim stanowi podstawowy cel niniejszej pracy. Zadanie badawcze, jakie przyświecało Autorowi, to głównie dokonanie dogmatycznej analizy konstrukcji prawnej umowy faktoringu w ujęciu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny, która jednak z uwagi na konieczny szerszy kontekst poznawczy musiała być wsparta argumentami prawnoporównawczymi. Daleko idące wątpliwości w zakresie kwalifikacji cywilnoprawnej umowy faktoringu mogą godzić w dodatku w zasadę pewności prawa i bezpieczeństwa obrotu.
Dlatego także dokonanie kwalifikacji prawnej umowy faktoringu ma doniosłe znaczenie zarówno teoretyczne, jak i poręczne, ponieważ rozwiązuje problem ustalenia właściwego dla faktoringu reżimu prawnego. Odpowiedź na pytanie, czy umowę faktoringu należy uznać za w pełni oryginalną konstrukcję prawną, czy też jest ona tylko szczególną postacią którejś z umów nazwanych (tj.
szczególnej postaci umowy sprzedaży z nietypowymi obowiązkami ubocznymi po stronie faktora), wpłynie niewątpliwie na tok rozumowania przy wskazywaniu i ocenie realnych rozwiązań prawnych i przepisów znajdujących użycie np.
przy przenoszeniu wierzytelności w ramach transakcji faktoringowych. Autor: Robert Siwik Recenzje: dr hab. Barbara Bajor linia wydawnicza: Rozprawy Prawnicze. Linia monograficzna INP PAN e-ISBN: 978-83-66300-50-7 (ebook: pdf) DOI: 10.5281/zenodo.5792272 liczba stron: 214
