Niniejsza praca jest próbą przedstawienia dziejów lwowskich badań nad Metafizyką Arystotelesa. Nasze rozważania odnoszą się bezpośrednio do tego, co działo się podczas Seminarium Arystotelesowskiego Romana Witolda Ingardena na Uniwersytecie Jana Kazimierza w roku akademickim 1937/1938.
Wspomniane seminarium było z całą pewnością kontynuacją, wprowadzanego i realizowanego z sukcesem poprzez Kazimierza Twardowskiego, procesu dydaktycznego we lwowskiej filozofii. Jego podstawę stanowiły zajęcia z szeroko pojętej historii filozofii.
Wśród nich znalazło się miejsce dla filozofii starożytnej, a w szczególny sposób zapisały się wykłady Profesora z filozofii Arystotelesa. ( ) Ingarden, wczesną wiosną 1937 roku, zdecydował się spełnić marzenia Twardowskiego.
Zapowiedział społeczności filozoficznej Lwowa, iż w roku akademickim 1937/1938 otwiera na próbę własne seminarium wyższe arystotelesowskie. Ingarden wiedział, że tylko prawidłowe wiadomości i inicjatywy, płynące ze środowiska akademickiego, będą jeszcze w stanie utrzymać Twardowskiego przy życiu.
Pamiętał rewelacyjnie, jak niemało przyjemności przyniosła mu praca i wydanie inauguracyjnych numerów „Studia Philosophica" i „Biblioteczki Filozoficznej". Widział, jak Twardowski angażował się w sprawy wydawnicze, zapominając na moment o własnej chorobie.
