Nie-miejsca pamięci 2. Nekrotopologie poszerza analizy przedstawione w tomie Nie-miejsca pamięci 1. Nekrotopografie o bardziej syntetyczne charakterystyki przestrzeni postludobójczych. Autorki i autorzy artykułów zawartych w książce opisują różnorodne artefakty i krajobrazy, działania religijne i historiotwórcze, a także praktyki artystyczne i edukacyjne, które mierzą się z lokalnymi rozmiarami uwikłania w wojenną przemoc.
Ujęcie topologiczne, które tym rozważaniom towarzyszy, pozwala wykroczyć poza dominujące do tej pory strategie badania przeszłości i wykorzystywać wielowymiarowe logiki czasowo-przestrzenne, wyjątkowo {pomocn|przydatn)e w próbach zrozumienia paradoksalnych mechanizmów jednoczesnego podtrzymywania i powstrzymywania pamięci znamiennych dla studiowanych miejsc.
W przedstawionych tekstach dominują metody interdyscyplinarne, w których studia nad pamięcią, etnografia i historia czerpią inspiracje z podejść nieantropocentrycznych. Tom prezentuje wyniki badań prowadzonych przez zespół projektu Nieupamiętnione miejsca ludobójstwa i ich wpływ na współczesne procesy wytwarzania form pamięci kolektywnej i tożsamości kulturowej w Polsce (NPRH 2016–2020).
