Książka Tomasza Łysaka - filmy dokumentalne o Zagładzie jest szczególnie ważnym uzupełnieniem w obszarze polskiej humanistyki. Ta praca zestawia filmy szeroko komentowane poprzez międzynarodową krytykę z tymi, które zostały zapomniane wkrótce po premierze albo funkcjonują jedynie w obiegu edukacyjnym.
W ten sposób autor poszerza naszą wiedzę o filmie dokumentalnym w relacji do Holokaustu, lecz nie koniec na tym. Cennym gestem jest to, co następuje dalej: Tomasz Łysak przemeblowuje obszar, na który wkracza.
W świadomości odbiorcy pojawia się dużo nowych tytułów, osłabione zostają dotychczasowe dominanty, nasza uwaga zostaje rozłożona bardziej równomiernie. Najogólniej rzecz ujmując, książka ta jest konkretnym i – mam nadzieję – produktywnym wystąpieniem przeciwko marginalizacji filmu dokumentalnego w dyskusjach o Zagładzie.
Porządkuje wiedzę na temat zjawiska dokumentu zagładowego, oferując równocześnie nowe odczytania i szeroką kontekstualizację problemu. Z recenzji Romy Sendyki
