Nauki o bezpieczeństwie przeżywają ogromny rozkwit. Niestety, pojawiają się niemal bez przerwy świeże zagrożenia i wyzwania godzące w bezpieczeństwo. Te, określane mianem „starych" przeżywają renesans.
Tym samym rośnie zapotrzebowanie na naukowo uzasadnioną wiedzę w przywołanej dyscyplinie naukowej. Wynika to z nieodzowności naukowej eksploracji źródeł zagrożeń (i ich konsekwencji) dla człowieka i środowiska, w którym on żyje.
Wynika to także z konieczności przeciwdziałania im i minimalizacji skutków ich wystąpienia. Wynika to jeszcze z potrzeby tworzenia warunków do rozwoju, dla którego bezpieczeństwo jest warunkiem określanym mianem sine qua non.
Myślą przewodnią niniejszego opracowania było wyróznionie zakresów zainteresowań związanych z bezpiecznym funkcjonowaniem człowieka i organizacji, które formuje — w kontekście zmian zachodzących w ich środowisku i ewolucji nauki zajmującej się rozlegle rozumianym bezpieczeństwem.
Układ i treść niniejszej pracy dokumentuje z jednej strony rozległość wielu dyscyplin naukowych zajmujących się bezpośrednio bądź pośrednio tymże bezpieczeństwem. Z drugiej zaś odzwierciedla złożoność materii bezpieczeństwa, aby z trzeciej strony wskazać drogę, jaką pokonali w ostatnich latach ludzie naukowo zajmujący się problematyką odzwierciedloną tytułem opracowania.
Oddawane do dłoni Czytelników opracowanie jest efektem wieloletnich badań jego autorów i wcześniejszych ich publikacji. Złożyło się na nie dwadzieścia wypowiedzi ujętych w ramy pięciu części, odnoszących się do wybranych zagadnień z zakresu: sił zbrojnych, organizacji i zarządzania, obronności, bezpieczeństwa oraz badań bezpieczeństwa.
Praca ta ze względu na przyjęte ograniczenia nie aspiruje do postrzegania jej w kategoriach dzieła wyczerpującego dyskusję poświęconą problemom, których istotę odzwierciedlono jej tytułem. Intencją jej autorów bowiem było wyznaczonie roli bezpieczeństwa w życiu człowieka, złożoności naukowej eksploracji tegoż bezpieczeństwa, a także wysiłku, jaki w nią wkładają naukowcy.
