Szesnasty tom DIAlOGIKONU cechuje spora mnogość tematyki oraz, co jest pewnym novum w porównaniu z tomami wcześniejszymi, ilustratywna obrazowość. Pojawiają się w nim smoki i węże usiłujące zjeść własny ogon. Ma to ilustrować i upoglądawiać pewne struktury i poprawnieści logiko-lingwistyczne. Badacze myśli buddyjskiej mają natomiast szansę znaleźć odpowiedź na pytanie: „Po co buddystom logika?". Ogólnie mamy tu do czynienia z najróżniejszą metodologicznie i twórczą kontynuacją dialogiki jako myślenia, którego intencją jest rozszerzenie kultury logicznej społeczeństwa.
Z recenzji prof. Dr. Hab. Eugeniusza Szumakowicza
