Niniejsza monografia składa się z siedmiu rozdziałów. W pierwszym przedstawiono terminologię bezpieczeństwa, opisano jego subiektywny i obiektywny charakter, a także dokonano typologii. Rozdział drugi dotyczy kulturowego rozmiaru bezpieczeństwa, w którym autorzy podjęli próbę zdefiniowania bezpieczeństwa kulturowego oraz kultury politycznej.
Rozdział trzeci demonstruje genezę, istotę i prekursorów koncepcji kultury strategicznej. Autorzy oparli się m.in. Na literaturze z zakresu bezpieczeństwa, dokonując przeglądu generacji badań nad kulturą strategiczną.
Opisano na dodatek jej praktyczne użycie. Natomiast w rozdziale czwartym podjęto próbę uporządkowania problematyki w kontekście wyzwań i zagrożeń. W rozdziale tym uwydatniono kwestie związane z istniejącymi dylematami, jeśli chodzi o bezpieczeństwo ekonomiczne w Polsce, nie pomijając zagadnienia dotyczącego ekonomii i obronności w dokumentach strategicznych Unii Europejskiej.
Ogólna charakterystyka polskiej kultury strategicznej jest treścią rozdziału piątego. Przedstawiono w nim uwarunkowania i właściwości polskiej kultury strategicznej i jego , a także warunki dotyczące bezpieczeństwa militarnego Polski.
Natomiast w rozdziale szóstym skupiono się na kwestii kultury strategicznej w wybranych państwach, zaczynając od Stanów Zjednoczonych, przez fenomen francuskiej, źródła i ewolucję rosyjskiej, niemieckiej, ukraińskiej, chińskiej i kończąc na ciągłości i zmianie kultury japońskiej.
W rozdziale siódmym zaprezentowano charakterystykę kultury strategicznej wybranych państw i organizacji międzynarodowych, równolegle podejmując się próby oceny wpływu kultury strategicznej NATO i UE na Polskę.
(Fragment Wstępu)
