Książka składa się z sześciu szkiców poświęconych wybranym zagadnieniom filozofii nowożytnej (XVII i XVIII wieku). Każdy z esejów omawia poglądy najważniejszych przedstawicieli filozofii tego okresu w porządku chronologicznym, tj.
Kartezjusza, Locke’a, Leibniza, Hume’a, Rousseau i Kanta, koncentrując się na wybranym problemie, standardowym dla każdego z wymienionych myślicieli, zarazem w sposób reprezentatywny ukazującym specyfikę filozofii tego czasu.
Dużą zaletą publikacji jest jej język. Autor nie nadużywa specjalistycznej terminologii, wychodząc ze słusznego założenia, iż wszystko, co godne uwagi w filozofii, da się wyrazić w powszechnie zrozumiałym języku potoczny, dzięki temu książka może być niebanalna i praktyczna dla każdego zainteresowanego tematem czytelnika.
