Tytuł Jednolitość stosowania prawa konkurencji Unii Europejskiej przez organy i sądy Państw Członkowskich Autor Kamil Dobosz Język polski Wydawnictwo Wolters Kluwer Polska SA ISBN 978-83-8124-841-9 linia Monografie Rok wydania 2018 liczba stron 476 Format pdf Spis treści Wykaz skrótów | str. 13
Przedmowa | str. 15
Rozdział 1
Prawo konkurencji Unii Europejskiej a jednolitość jego używania | str. 19
1.1. Wprowadzenie | str. 19
1.2. Zakres i założenia pracy | str. 23
1.3. Uzasadnienie wyboru tematu monografii | str. 30
1.4. Cele i metody badawcze i wyróznionie hipotez badawczych | str. 32
1.5. Trudności badawcze | str. 38
1.6. Podsumowanie | str. 39
Rozdział 2
Jednolitość – próba definicji | str. 41
2.1. Zgodność, spójność, jednolitość a produktywność | str. 41
2.2. Wnioski | str. 54
Rozdział 3
Jednolitość w zmodernizowanym prawie konkurencji Unii Europejskiej | str. 59
3.1. Uwagi wprowadzające | str. 59
3.2. Jednolitość użytkowania prawa konkurencji Unii Europejskiej po wejściu w życie rozporządzenia nr 1/2003 | str. 62
3.3. Przeniesienie ciężaru realizowania unijnego prawa antymonopolowego na organy krajowe | str. 66
3.4. Pozycja krajowego organu konkurencji w świetle art. 35 rozporządzenia nr 1/2003 jako przyczynek do dyskusji o zasadzie jednolitości oraz zasadzie skuteczności | str. 68
3.5. Ekonomizacja prawa antymonopolowego a jego jednolite używanie | str. 71
3.6. Reguły podziału zadań i kompetencji między Komisję a organy krajowe | str. 77
3.6.1. Przesłanka wpływu na handel a granice użytkowania prawa unijnego | str. 79
3.6.2. Kryteria przydzielania spraw o wymiarze unijnym Komisji i organom krajowym | str. 88
3.6.3. Równoległe użytkowanie krajowych i unijnych norm antymonopolowych w kontekście reguły konwergencji | str. 92
3.7. Podstawowe zagrożenia niejednolitością przy publicznoprawnym wdrażaniu reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 98
3.7.1. Brak mechanizmów weryfikacyjnych niespełnienia przesłanki wpływu na handel | str. 98
3.7.2. Kontrola sądowa na poziomie krajowym a zasada jednolitości | str. 101
3.7.3. Mnóstwo organów, dużo rozstrzygnięć, niemało zagrożeń | str. 103
3.7.4. Decyzje zobowiązujące a decyzje stwierdzające naruszenia | str. 115
3.7.5. Aspekty proceduralne, a także instytucjonalne wpływające na jednolitość i produktywność działalności organów konkurencji Państw Członkowskich | str. 119
3.8. Rola Komisji Europejskiej w zapewnianiu jednolitości | str. 122
3.8.1. Komisja Europejska jako strażniczka Traktatów | str. 122
3.8.2. Mechanizmy współpracy Komisji i krajowych organów antymonopolowych | str. 126
3.8.3. Współpraca z sądami krajowymi | str. 131
3.8.4. Decyzje Komisji jako probierz dla jednolitego użytkowania prawa | str. 135
3.8.5. Mechanizmy ograniczania liczby innowacyjnań antymonopolowych | str. 139
3.8.6. Decyzje negatywne i ich wpływ na jednolitość | str. 144
3.9. Rola Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 146
3.9.1. Umiejscowienie Sieci w modelu antytrustowym a alokacja spraw | str. 146
3.9.2. Rosnąca rola Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 151
3.9.3. Wymiana danych jako instrument zapewniający jednolitość skuteczność | str. 154
3.9.4. Akty przyjmowane w ramach Sieci | str. 158
3.10. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w służbie jednolitego użytkowania unijnego prawa konkurencji | str. 161
3.10.1. Rola Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zapewnianiu jednolitości in genere | str. 162
3.10.2. Rola Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zapewnianiu jednolitości ad casum | str. 164
3.11. Wnioski | str. 167
Rozdział 4
Prywatnoprawne a jednolite wdrażanie reguł konkurencji | str. 171
4.1. Private enforcement – jednolitość przed harmonizacją | str. 173
4.2. Dyrektywa jako instrument ujednolicający | str. 180
4.2.1. Harmonizacja przepisów prawa materialnego | str. 182
4.2.2. Prejudykat – wydajność, komplementarność, jednolitość | str. 187
4.2.3. Ekonomiczne aspekty progresywnań cywilnych | str. 189
4.3. Dążenie do spójności | str. 193
4.3.1. Spójność w cywilnym paradygmacie systemu antymonopolowego | str. 194
4.3.1.1. Przekazywanie Komisji wyroków sądów krajowych | str. 195
4.3.1.2. Udział organu w postępowaniu odszkodowawczym | str. 197
4.3.1.3. Niezgodność w zakresie podstawy prawnej | str. 198
4.3.1.4. Brak ujednolicenia instytucji powództw grupowych | str. 200
4.3.1.5. Brak kanałów przesyłu informacji między jurysdykcjami krajowymi | str. 201
4.3.1.6. Sądy, sędziowie a jednolitość używania prawa konkurencji Unii Europejskiej | str. 202
4.3.2. Spójne realizowanie reguł konkurencji w ramach public i private enforcement | str. 203
4.3.2.1. Ograniczony zakres prejudykatu w ramach jednej jurysdykcji | str. 204
4.3.2.2. Rozstrzygnięcia krajowych organów konkurencji w ujęciu transgranicznym | str. 206
4.3.2.3. Sprawa unijna a krajowa – implikacje rozbieżnych kwalifikacji prawnych | str. 207
4.3.2.4. Krajowy organ konkurencji przed sądem innego Państwa Członkowskiego jako amicus curiae | str. 208
4.3.2.5. Ujawnianie dowodów | str. 210
4.3.2.6. Koncepcje publicznego prawa konkurencji w sporach cywilnych | str. 210
4.3.2.7. Środki zabezpieczające i tymczasowe | str. 212
4.3.2.8. Powództwo o ustalenie istnienia stosunku prawnego | str. 214
4.4. Wnioski podsumowujące | str. 215
Rozdział 5
Zachowanie jednolitości orzecznictwa – przekrój zagadnień problemowych | str. 221
5.1. Uwagi wprowadzające | str. 221
5.2. Potężne problemy używania unijnych reguł antytrustowych | str. 224
5.2.1. Współpraca Komisji Europejskiej z sądami Państw Członkowskich | str. 225
5.2.2. (Nie)wykorzystywanie prawa konkurencji Unii Europejakiej w Państwach Członkowskich | str. 229
5.2.3. Stosowanie prawa konkurencji Unii Europejskiej w sprawach stricte krajowych | str. 239
5.2.4. Zasięg geograficzny naruszenia a treść decyzji organów krajowych | str. 243
5.2.5. Zasada ekstraterytorialności a organy i sądy Państw Członkowskich | str. 260
5.2.6. Krytyczny przegląd nowoczesnań w sprawach Visa i MasterCard | str. 265
5.2.7. Rezerwacja pokoju hotelowego a sprawa antymonopolowa | str. 270
5.3. Potencjalne zagrożenia dla jednolitości używania prawa konkurencji UE | str. 278
5.3.1. Wyzwania współczesności w świetle more uniform approach | str. 278
5.3.2. Prawo konkurencji a ochrona danych osobowych | str. 288
5.3.3. Cele prawa konkurencji – możliwe rozbieżności przy używaniu prawa | str. 292
5.3.4. Odmienności w krajowym prawie konkurencji a prawo unijne | str. 302
5.3.5. Krajowe normy konstytucyjne a wzorzec unijny | str. 309
5.4. Implikacje dla jednolitości w kontekście zagadnień proceduralnych i ustrojowych | str. 314
5.4.1. Prawo procesowe a (ponad)narodowe reguły postępowania dowodowego | str. 314
5.4.1.1. Decyzje krajowych organów konkurencji w ujęciu transgranicznym a brak harmonizacji procedury | str. 316
5.4.1.2. Akty niekończące postępowania antymonopolowego | str. 317
5.4.1.3. Odmienności w zakresie prawa do obrony | str. 321
5.4.1.4. Uprawnienia kontrolujących a pozycja kontrolowanych | str. 323
5.4.1.5. Dywergencja w zakresie środków dowodowych | str. 325
5.4.1.6. Instrumenty w progresywnaniu Komisji i organów krajowych | str. 327
5.4.1.7. Pisemne postawienie zarzutów | str. 329
5.4.2. Forum shopping – zagrożenie dla unijnego prawa antytrustowego | str. 333
5.4.3. Wysokość kar jako czynnik dysharmonizacyjny | str. 335
5.4.4. Programy łagodzenia kar Unii Europejskiej i Państw Członkowskich | str. 347
5.4.5. Decyzje zobowiązujące, a także ugody w Państwach Członkowskich a zasada jednolitości | str. 353
5.4.6. (Nie)zależność organów ochrony konkurencji Państw Członkowskich | str. 358
5.4.7. Współpraca pomiędzy krajowymi organani konkurencji a innymi krajowymi organami | str. 366
5.4.8. Krajowe organy ochrony konkurencji a „superregulatorzy | str. 373
5.4.9. Sieci regulatorów krajowych jako odpowiednik Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 386
5.5. Wnioski podsumowujące | str. 392
Rozdział 6
Zakończenie | str. 397
6.1. Ogólne wnioski w zakresie używania unijnych reguł konkurencji | str. 397
6.1.1. Konkretne i potencjalne zagrożenia dla zasady jednolitości | str. 398
6.1.2. Niewystarczające instrumentarium prawne | str. 400
6.1.3. Niespójności w zakresie private i public enforcement | str. 402
6.1.4. Niewyeliminowane zjawisko forum shopping | str. 403
6.1.5. Dostępne środki zapewniania jednolitego używania reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 404
6.1.6. Słabości obecnego modelu antytrustowego | str. 406
6.2. Postulaty | str. 408
6.2.1. Zmiana metody ewaluacyjnej kryterium wpływu na handel | str. 409
6.2.2. Podejście organów i sądów – uzasadnianie rozstrzygnięć i domniemanie | str. 411
6.2.3. Dostęp do orzecznictwa w ujęciu formalnym i materialnym | str. 412
6.2.4. Możliwości sprawcze Komisji Europejskiej | str. 414
6.2.5. Harmonizacja przepisów proceduralnych | str. 416
6.2.6. Gwarancje niezależności krajowych organów konkurencji jako gwarancje jednolitego używania prawa | str. 418
6.2.7. Dalszy rozwój prywatnoprawnego paradygmatu | str. 419
6.2.8. Postulaty w zakresie ekstraterytorialnego realizowania reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 421
6.2.9. Sądy i sędziowie a jednolitość wykorzystywania prawa konkurencji Unii Europejskiej | str. 422
6.2.10. Słowo końcowe | str. 424
Wykaz aktów prawnych | str. 425
Wykaz orzecznictwa | str. 431
Bibliografia | str. 443
Przedmowa | str. 15
Rozdział 1
Prawo konkurencji Unii Europejskiej a jednolitość jego używania | str. 19
1.1. Wprowadzenie | str. 19
1.2. Zakres i założenia pracy | str. 23
1.3. Uzasadnienie wyboru tematu monografii | str. 30
1.4. Cele i metody badawcze i wyróznionie hipotez badawczych | str. 32
1.5. Trudności badawcze | str. 38
1.6. Podsumowanie | str. 39
Rozdział 2
Jednolitość – próba definicji | str. 41
2.1. Zgodność, spójność, jednolitość a produktywność | str. 41
2.2. Wnioski | str. 54
Rozdział 3
Jednolitość w zmodernizowanym prawie konkurencji Unii Europejskiej | str. 59
3.1. Uwagi wprowadzające | str. 59
3.2. Jednolitość użytkowania prawa konkurencji Unii Europejskiej po wejściu w życie rozporządzenia nr 1/2003 | str. 62
3.3. Przeniesienie ciężaru realizowania unijnego prawa antymonopolowego na organy krajowe | str. 66
3.4. Pozycja krajowego organu konkurencji w świetle art. 35 rozporządzenia nr 1/2003 jako przyczynek do dyskusji o zasadzie jednolitości oraz zasadzie skuteczności | str. 68
3.5. Ekonomizacja prawa antymonopolowego a jego jednolite używanie | str. 71
3.6. Reguły podziału zadań i kompetencji między Komisję a organy krajowe | str. 77
3.6.1. Przesłanka wpływu na handel a granice użytkowania prawa unijnego | str. 79
3.6.2. Kryteria przydzielania spraw o wymiarze unijnym Komisji i organom krajowym | str. 88
3.6.3. Równoległe użytkowanie krajowych i unijnych norm antymonopolowych w kontekście reguły konwergencji | str. 92
3.7. Podstawowe zagrożenia niejednolitością przy publicznoprawnym wdrażaniu reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 98
3.7.1. Brak mechanizmów weryfikacyjnych niespełnienia przesłanki wpływu na handel | str. 98
3.7.2. Kontrola sądowa na poziomie krajowym a zasada jednolitości | str. 101
3.7.3. Mnóstwo organów, dużo rozstrzygnięć, niemało zagrożeń | str. 103
3.7.4. Decyzje zobowiązujące a decyzje stwierdzające naruszenia | str. 115
3.7.5. Aspekty proceduralne, a także instytucjonalne wpływające na jednolitość i produktywność działalności organów konkurencji Państw Członkowskich | str. 119
3.8. Rola Komisji Europejskiej w zapewnianiu jednolitości | str. 122
3.8.1. Komisja Europejska jako strażniczka Traktatów | str. 122
3.8.2. Mechanizmy współpracy Komisji i krajowych organów antymonopolowych | str. 126
3.8.3. Współpraca z sądami krajowymi | str. 131
3.8.4. Decyzje Komisji jako probierz dla jednolitego użytkowania prawa | str. 135
3.8.5. Mechanizmy ograniczania liczby innowacyjnań antymonopolowych | str. 139
3.8.6. Decyzje negatywne i ich wpływ na jednolitość | str. 144
3.9. Rola Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 146
3.9.1. Umiejscowienie Sieci w modelu antytrustowym a alokacja spraw | str. 146
3.9.2. Rosnąca rola Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 151
3.9.3. Wymiana danych jako instrument zapewniający jednolitość skuteczność | str. 154
3.9.4. Akty przyjmowane w ramach Sieci | str. 158
3.10. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w służbie jednolitego użytkowania unijnego prawa konkurencji | str. 161
3.10.1. Rola Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zapewnianiu jednolitości in genere | str. 162
3.10.2. Rola Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zapewnianiu jednolitości ad casum | str. 164
3.11. Wnioski | str. 167
Rozdział 4
Prywatnoprawne a jednolite wdrażanie reguł konkurencji | str. 171
4.1. Private enforcement – jednolitość przed harmonizacją | str. 173
4.2. Dyrektywa jako instrument ujednolicający | str. 180
4.2.1. Harmonizacja przepisów prawa materialnego | str. 182
4.2.2. Prejudykat – wydajność, komplementarność, jednolitość | str. 187
4.2.3. Ekonomiczne aspekty progresywnań cywilnych | str. 189
4.3. Dążenie do spójności | str. 193
4.3.1. Spójność w cywilnym paradygmacie systemu antymonopolowego | str. 194
4.3.1.1. Przekazywanie Komisji wyroków sądów krajowych | str. 195
4.3.1.2. Udział organu w postępowaniu odszkodowawczym | str. 197
4.3.1.3. Niezgodność w zakresie podstawy prawnej | str. 198
4.3.1.4. Brak ujednolicenia instytucji powództw grupowych | str. 200
4.3.1.5. Brak kanałów przesyłu informacji między jurysdykcjami krajowymi | str. 201
4.3.1.6. Sądy, sędziowie a jednolitość używania prawa konkurencji Unii Europejskiej | str. 202
4.3.2. Spójne realizowanie reguł konkurencji w ramach public i private enforcement | str. 203
4.3.2.1. Ograniczony zakres prejudykatu w ramach jednej jurysdykcji | str. 204
4.3.2.2. Rozstrzygnięcia krajowych organów konkurencji w ujęciu transgranicznym | str. 206
4.3.2.3. Sprawa unijna a krajowa – implikacje rozbieżnych kwalifikacji prawnych | str. 207
4.3.2.4. Krajowy organ konkurencji przed sądem innego Państwa Członkowskiego jako amicus curiae | str. 208
4.3.2.5. Ujawnianie dowodów | str. 210
4.3.2.6. Koncepcje publicznego prawa konkurencji w sporach cywilnych | str. 210
4.3.2.7. Środki zabezpieczające i tymczasowe | str. 212
4.3.2.8. Powództwo o ustalenie istnienia stosunku prawnego | str. 214
4.4. Wnioski podsumowujące | str. 215
Rozdział 5
Zachowanie jednolitości orzecznictwa – przekrój zagadnień problemowych | str. 221
5.1. Uwagi wprowadzające | str. 221
5.2. Potężne problemy używania unijnych reguł antytrustowych | str. 224
5.2.1. Współpraca Komisji Europejskiej z sądami Państw Członkowskich | str. 225
5.2.2. (Nie)wykorzystywanie prawa konkurencji Unii Europejakiej w Państwach Członkowskich | str. 229
5.2.3. Stosowanie prawa konkurencji Unii Europejskiej w sprawach stricte krajowych | str. 239
5.2.4. Zasięg geograficzny naruszenia a treść decyzji organów krajowych | str. 243
5.2.5. Zasada ekstraterytorialności a organy i sądy Państw Członkowskich | str. 260
5.2.6. Krytyczny przegląd nowoczesnań w sprawach Visa i MasterCard | str. 265
5.2.7. Rezerwacja pokoju hotelowego a sprawa antymonopolowa | str. 270
5.3. Potencjalne zagrożenia dla jednolitości używania prawa konkurencji UE | str. 278
5.3.1. Wyzwania współczesności w świetle more uniform approach | str. 278
5.3.2. Prawo konkurencji a ochrona danych osobowych | str. 288
5.3.3. Cele prawa konkurencji – możliwe rozbieżności przy używaniu prawa | str. 292
5.3.4. Odmienności w krajowym prawie konkurencji a prawo unijne | str. 302
5.3.5. Krajowe normy konstytucyjne a wzorzec unijny | str. 309
5.4. Implikacje dla jednolitości w kontekście zagadnień proceduralnych i ustrojowych | str. 314
5.4.1. Prawo procesowe a (ponad)narodowe reguły postępowania dowodowego | str. 314
5.4.1.1. Decyzje krajowych organów konkurencji w ujęciu transgranicznym a brak harmonizacji procedury | str. 316
5.4.1.2. Akty niekończące postępowania antymonopolowego | str. 317
5.4.1.3. Odmienności w zakresie prawa do obrony | str. 321
5.4.1.4. Uprawnienia kontrolujących a pozycja kontrolowanych | str. 323
5.4.1.5. Dywergencja w zakresie środków dowodowych | str. 325
5.4.1.6. Instrumenty w progresywnaniu Komisji i organów krajowych | str. 327
5.4.1.7. Pisemne postawienie zarzutów | str. 329
5.4.2. Forum shopping – zagrożenie dla unijnego prawa antytrustowego | str. 333
5.4.3. Wysokość kar jako czynnik dysharmonizacyjny | str. 335
5.4.4. Programy łagodzenia kar Unii Europejskiej i Państw Członkowskich | str. 347
5.4.5. Decyzje zobowiązujące, a także ugody w Państwach Członkowskich a zasada jednolitości | str. 353
5.4.6. (Nie)zależność organów ochrony konkurencji Państw Członkowskich | str. 358
5.4.7. Współpraca pomiędzy krajowymi organani konkurencji a innymi krajowymi organami | str. 366
5.4.8. Krajowe organy ochrony konkurencji a „superregulatorzy | str. 373
5.4.9. Sieci regulatorów krajowych jako odpowiednik Europejskiej Sieci Konkurencji | str. 386
5.5. Wnioski podsumowujące | str. 392
Rozdział 6
Zakończenie | str. 397
6.1. Ogólne wnioski w zakresie używania unijnych reguł konkurencji | str. 397
6.1.1. Konkretne i potencjalne zagrożenia dla zasady jednolitości | str. 398
6.1.2. Niewystarczające instrumentarium prawne | str. 400
6.1.3. Niespójności w zakresie private i public enforcement | str. 402
6.1.4. Niewyeliminowane zjawisko forum shopping | str. 403
6.1.5. Dostępne środki zapewniania jednolitego używania reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 404
6.1.6. Słabości obecnego modelu antytrustowego | str. 406
6.2. Postulaty | str. 408
6.2.1. Zmiana metody ewaluacyjnej kryterium wpływu na handel | str. 409
6.2.2. Podejście organów i sądów – uzasadnianie rozstrzygnięć i domniemanie | str. 411
6.2.3. Dostęp do orzecznictwa w ujęciu formalnym i materialnym | str. 412
6.2.4. Możliwości sprawcze Komisji Europejskiej | str. 414
6.2.5. Harmonizacja przepisów proceduralnych | str. 416
6.2.6. Gwarancje niezależności krajowych organów konkurencji jako gwarancje jednolitego używania prawa | str. 418
6.2.7. Dalszy rozwój prywatnoprawnego paradygmatu | str. 419
6.2.8. Postulaty w zakresie ekstraterytorialnego realizowania reguł konkurencji Unii Europejskiej | str. 421
6.2.9. Sądy i sędziowie a jednolitość wykorzystywania prawa konkurencji Unii Europejskiej | str. 422
6.2.10. Słowo końcowe | str. 424
Wykaz aktów prawnych | str. 425
Wykaz orzecznictwa | str. 431
Bibliografia | str. 443
