Prezentowana publikacja gromadzi wyniki wielopłaszczyznowego projektu badawczego zrealizowanego w latach 2010-2012. Zarysowane w rozdziale metodologicznym atrybuty badań uzmysławiają, że uzyskane wyniki mogą uchodzić za reprezentatywne dla zarysowanego pola badawczego.
Sposób ujęcia zagadnienia pozwala ufać, iż udało się oddać rzeczywisty obraz przekonań, opinii i interpretacji respondentów poświęconych idei wsparcia postpenitencjarnego. Intencją autorów nie było przygotowanie wyczerpującej monografii poświęconej podjętemu zagadnieniu.
Stąd wziął się zamysł użycia formuły szkicu empirycznego, zezwalającego się skoncentrować na czynnościach poznawczo-diagnostycznych, w minimalnym zaś stopniu na analizie przystępnych źródeł. Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu diagnoza, analiza i interpretacja jest zabiegiem posiadającym na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak pomoc postpenitencjarną postrzegają sami zainteresowani.
Główne kwestie badawcze można sytuować na styku pedagogiki penitencjarnej, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki społecznej i socjologii wychowania. Praca w swojej stanowczej części opiera się na badaniach empirycznych umożliwiających eksplorowanie zjawisk w czasie i przestrzeni, a także wykrywanie siły związków i określanie istotności zmiennych1.
wybór formuły badań diagnostycznych okazał się najszczególniej obiecujący, daje bowiem szansę uzyskania wartościowych informacji dla refleksji empirycznej. Stanowczym zadaniem było sporządzenie opisu treści i struktury świadomości osadzonych z uwzględnieniem jej subiektywnych i obiektywnych doznać, będących punktem wyjścia do ważnych wniosków poznawczych i wynikających z nich działań edukacyjnych.
Opracowanie pozostało osnute na schemacie standardowej triady, z wydzieloną częścią teoretyczną, metodologiczną i empiryczną, choć proporcje tych fragmentów są dalekie od klasycznie używanych rozwiązań. Przyjęto założenie, iż im bardziej rozbudowany blok treści empirycznych, tym większa doza wiedzy nowej, a zatem najszczególniej wartościowej2.
Wyniki przeprowadzonych analiz mają z pewnością charakter aplikacyjny i mogą zostać zastosowane zarówno w praktyce, jak i na gruncie teorii pedagogicznej. Autorzy mają nadzieję, że niniejsza praca zostanie odebrana jako głos w dyskusji nad jednym z kluczowych zagadnień penitencjarnych i resocjalizacyjnych, a równocześnie jako przejaw troski o losy osób opuszczających zakłady karne.
