Niniejsza publikacja zawiera edycję jednego z najciekawszych literackich tłumaczeń XIX w., mianowicie świętej Księgi islamu – Koranu w przekładzie wileńskich filomatów. Przekład ten jest bezcennym źródłem do badania pograniczy polskiej kultury oraz znakomitym materiałem dla studiów nad XIX-wieczną kulturą kilku europejskich narodów.
Dla postępowego edytorstwa teoretycznego pokazuje on cenny materiał do rozważań nad kluczowym problemem wariantów – źródła – tekstu finalnego. Autorzy studiów i rozpraw podjęli zatem szczegółowe badania historyczne, filologiczne i tekstologiczne nad nowo odnalezionym tekstem i nad pozostającymi z nim w bezpośredniej relacji: tefsirem z Grodna, Koranem w edycji warszawskiej i rękopiśmiennymi zabytkami Tatarów pokaźnego Księstwa Litewskiego.
Praca Redaktorów naukowych niniejszego tomu, a zarazem Autorów i Współautorów wiodących artykułów tego zestawu (prof. Prof. Joanny Kulwickiej-Kamińskiej i Czesława Łapicza) to szerokie osiągnięcie w dziedzinie nauk humanistycznych.
szczególnie ważna wydaje się nie tylko pierwsza progresywna edycja nieznanego dotąd tekstu, pochodzącego z XIX wieku, lecz także jego skrupulatne opracowanie filologiczne wraz z tłem historycznym i co więcej – obudowanie tej wiedzy ściśle naukowej z materiałem popularnonaukowym w postaci listów, relacji, ilustracji i wszelkich innych danych nawiązujących do osób i wydarzeń związanych tematycznie z głównym wątkiem opracowania.
Z recenzji prof. Dr hab. Elżbiety Górskiej Przedstawiona do recenzji sugestia wydawnicza stanowi bez dwóch zdań cenną pozycję, dotyczącą tłumaczeń Koranu na język polski przed XX w., które są świadectwem wielokulturowości społeczeństwa Rzeczypospolitej i dowodzą wielowiekowych związków kultury polskiej (czy polskojęzycznej) z islamem, nie tylko tym przyniesionym przez Tatarów osiedlonych na ziemiach obfitego Księstwa Litewskiego i Polski.
Rzuca także światło na funkcjonowanie tych związków w świadomości XIX-wiecznej inteligencji polskiej i na jej wyjątkowo szeroką tolerancję religijną, która aż pchnęła jej przedstawicieli do dokonania tłumaczenia Koranu na język polski, zrozumiały dla „naszych Tatarów", aby mogli lepiej zrozumieć własną religię, przecież niechrześcijańską i nieraz postrzeganą jako religię wroga.
Zawarte w proponowanej pozycji artykuły w wyczerpujący sposób opisują zagadnienia, jakie pojawiają się wokół fragmentu rękopisu tłumaczenia Koranu, odnalezionego w archiwum rodzinnym dworu w Czombrowie poprzez p.
Joannę Puchalską. Z recenzji dr hab. Agaty Nalborczyk, prof. UW
