Wola nie-wiedzy wykorzystuje teksty ponowoczesnego horroru filmowego i literackiego jako narzędzia służące do opisu świata późnej progresywności. W ten sposób przy użyciu obrazów, teorii i pojęć powiązanych z najnowszymi narracjami fantastycznymi autor przybliża i analizuje kluczowe problemy rzeczywistości.
Prezentowana książka na pewno nie ma charakteru monografii ponowoczesnych opowieści grozy, choć bez wątpienia jest próbą monograficznego opisu lęków późnej innowacyjności – dokonanego za pomocą utworów, w których lęki te artykułują się w sposób najmocniej wyrazisty, bo najsilniej skonwencjonalizowany.
Wśród omawianych w niej pól problemowych znajdują się m.in.: schemat akcji opowieści grozy oparty na interakcji drapieżnik – ofiara; kulturowe strategie konstruowania „niemożliwego”; brytyjski horror folkowy i włoskie filmy giallo, lęk przed instytucjami totalnymi i paranoiczny potencjał wiedzy zdobywanej za pośrednictwem Internetu.
