Celem publikacji była prezentacja konstruktu „demoralizacji" z perspektywy psychologii klinicznej i psychosomatyki. Pomimo potocznie przyjmowanego wąskiego znaczenia słowa „demoralizacja" definicje w słownikach języka polskiego pozwalają rozumieć je także jako opis stanu psychicznego, w którym osoba utraciła wiarę w sukces i siły do znoszenia trudów związanych z realizacją jej zadań życiowych, a także poczucie odpowiedzialności za ich wypełnienie.
Przyjęty współcześnie sposób jej rozumienia pozwala zdefiniować demoralizację jako utratę morale i hartu ducha, jako stan psychiczny obejmujący brak optymizmu i zaufania, zarówno do siebie, jak i innych ludzi.
Demoralizacja może posiadać rozmaite nasilenie – od niespecyficznego stresu psychicznego do określonego syndromu, w którym osoba doświadcza poczucia bezsensu, beznadziejności i bezcelowości swego życia, czyli pustki egzystencjalnej.
Łagodna postać stanu demoralizacji jest traktowana jako reakcja homeostatyczna, zaś postać ostra jako stan patologiczny, wymagający leczenia.
![Duży słownik polsko-arabski. tom i [a - ó] Wydawnictwo uniwersytetu kazimierza wielkiego w bydgoszczy](https://i.docero.pl/duzy-slownik-polsko-arabski-tom-i-a-o-wydawnictwo-uniwersytetu-ecdb8d5ea6bcdb25d272e065e6ca9cf6-50.webp)
