na pewno prawo do sądu stanowi w swej istocie konglomerat praw o różnorodnym charakterze. Trafnie podniesiono w piśmiennictwie, iż prawo to opiera się na konstrukcji prawnej, która złożona jest z wielu wartości.
mając na względzie złożoność problematyki związanej z prawem do sądu, autorzy zogniskują przeprowadzone rozważania na jednym jego aspekcie, a mianowicie na prawie do rozpoznania sprawy poprzez sąd właściwie obsadzony.
(...) Autorzy niniejszego opracowania podjęli problem, z jednej strony, jak się wydaje, stosunkowo rzadko podejmowany w literaturze naukowej, z drugiej zaś strony, poprzez wzgląd na toczący się dyskurs prawniczy i polityczny, problem aktualny i skomplikowany.
Publikacje poruszające zagadnienie należytej obsady sądu opierają się, co do zasady, na odwołaniu do obowiązujących regulacji procesowych, przewidujących ściśle określone ilościowo komplety orzekające w poszczególnych rodzajach spraw, z jednoczesnym przyjęciem tychże składów w postaci ukonstytuowanej poprzez ustawodawcę.
Autorzy niniejszego opracowania pokuszą się natomiast o krytyczną analizę zastanych norm prawa procesowego i ustrojowego, regulujących kwestię obsady sądu. Jednym z celów niniejszego opracowania jest bowiem próba odpowiedzi na pytanie o to, jaki model obsady sądów należy uznać za pożądany równocześnie z aksjologicznego, jak i prakseologicznego punktu widzenia.
