Praca jest pierwszym opracowaniem, w którym zgodnie z zasadami metodologii podjęto dokładnie zdefiniowany problem badawczy obejmujący określony etap progresywnania kadrowego, którego celem — jak wyjaśnił sam Autor — było przeprowadzenie diagnozy procesu doboru do Policji, a także określenie jego wpływu na sprawność organizacyjną tej formacji.
Praca ma nie tylko wartość poznawczą,w dodatku utylitarną zezwalającą na dalsze racjonalizowanie innowacyjnania kadrowego, nie tylko w tej formacji. Spostrzeżenia i wnioski Autora mogą, a nawet powinny być więc wykorzystane w formacjach pokrewnych Policji, w których obowiązują zbliżone cele i zasady działalności.
Realizacja przez Autora wyżej wyróznionego celu badawczego była realna dzięki spełnieniu kilku warunków. Na pierwszym miejscu wymieniłbym nad wyraz szeroką bazę źródłową pracy. Została ona bowiem oparta na rozległej literaturze przedmiotu z kilku dyscyplin naukowych — historii, zarządzania, filozofii, socjologii, nauk prawnych, nauki o bezpieczeństwie; będąc bardziej wnikliwym, można byłoby wymienić jeszcze kilka innych dyscyplin.
Co naturalne Autor nie ograniczył się do literatury rodzimej. Drugi zasadniczy zespół źródeł wykorzystanych w pracy to akty normatywne zarówno o charakterze źródeł prawa powszechnego, jak i różnorodnego typu uregulować wewnętrznych.
I w tym wypadku zauważyć trzeba dużą rozpiętość chronologiczną tych źródeł, bowiem analizie poddane zostały produkowane w II RP, w okresie Polski Ludowej, jak i w III RP. Rozdział IX oparty został z kolei na źródłach wywołanych przez Autora w postaci ankiety wypełnionej przez około 300 komendantów Policji, różnorodnych szczebli.
