Monografia pokazuje temat ewoluowania instytucjonalnych form pomocy społecznej, w tym wzrost ryzyka w procesach funkcjonowania domów pomocy społecznej (DPS). Pluralizm, decentralizacja i dekoncentracja, czyli kierunki, którym podpo¬rządkowane zostały reformatorskie zmiany w pomocy społecznej (DPS), nie po¬winny oznaczać pozbywania się poprzez władzę odpowiedzialności za ich realizację.
Przeprowadzona analiza doświadczeń wybranych krajów UE wskazuje, że w wa¬runkach decentralizacji sektora publicznego, rola rządów nie zniża się, lecz zmienia, podobnie jak rola władz samorządowych oraz organizacji społecznych.
Podjęty w publikacji temat jest niezwykle aktualny z uwagi na prognozowany ujemny przyrost naturalny, zezwalający na określenie przypuszczalnej liczby osób wymagających długotrwałej opieki i pomocy. Dane statystyczne wskazują na fakt narastającego problemu niedostatecznej opieki i pielęgnacji nad osobami niezdolnymi do samodzielnej egzystencji, kwalifikującymi się do opieki w domach pomocy społecznej.
Monografia prezentuje stopień powiązania państwa, jednostek samorządu terytorialnego, a także organizacji pozarządowych w procesie realizacji zadań pomocy społecznej jednocześnie na gruncie krajowym, jak i europejskim.
Szczególną wartością niniejszej publikacji jest podjęcie w niej problematyki wydajnego wdrożenia procesów zarządzania ryzykiem w organizacji, a potężniej w domach pomocy społecznej i innych organizacjach z szeroko pojętego obszaru pracy socjalnej.
Z wyników przeprowadzonych badań pracownicy socjalni mogą się dowiedzieć, jakie mogą być przyczyny niepowodzeń w ich pracy
