Przedstawiony tekst dotyczy niektórych myśli, marzeń i decyzji Ks. Prof. Czesława Stanisława Bartnika, teologa i filozofa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego personalizmu. Z jego licznych pism dowiadujemy się, iż i człowiek jest osobą, i Polak jest osobą, który swoje doświadczenie bycia w świecie i w sobie wielokrotnie tracił i odnawiał jako mieszkaniec żyjący na obrzeżach Europy, na obrzeżach myśli i niekiedy na obrzeżach wiary.
Ks. Profesor należy do wytwornego kręgu chrześcijańskich mędrców, których Opatrzność Boża dała nam na niełatwe czasy, gdy Polska w XX wieku wychodziła zdruzgotana fizycznie i duchowo z totalitarnych eksperymentów antropologicznych i politycznych, z wojennej katastrofy myślenia na gościńce wiary, która umacnia ofiary politycznych obłędów, słowem Boga.
Ten zbiór tekstów pokazuje wysiłki jednego człowieka. To on podjął się naprawy sumienia i działania narodu złamanego przez różne totalitaryzmy intelektualne i militarne, to on znalazł język wolności i miłości omijający wroga i leczący rany wynikłe z okresów systemowego milczenia na temat prawdy.
Znalazł jej miejsce w teologii i antropologii, w tych dwu obszarach, które nie podlegają nigdy definitywnej destrukcji w przestrzeniach, gdzie Bóg spotyka człowieka i człowiek spotyka Boga. Miejscem lingwistycznym, słowem Boga, które ratuje polskie i europejskie ofiary totalitaryzmu, jest od wieków słowo Osoba (Persona) (Ze Wstępu).
