Monografia dotyczy ważnego tematu tożsamości, a zarazem jakości kształcenia akademickiego w perspektywie relacji osobowej, określanej niejednokrotnie w tradycji pedagogicznej mianem „Mistrz i uczeń". W obliczu diagnozowanego już od wielu lat kryzysu autorytetu badania, jakie prowadzi i prezentuje Autorka, stają się nie tylko ważne, lecz wręcz kluczowe w perspektywie tego, co nazywamy kulturową, a zatem i symboliczną transmisją ludzkiego dorobku, który przecież jest w jakimś sensie zamknięty i żyje w uniwersyteckich salach wykładowych w wymiarze swoistego akademickiego etosu, rozumianego jako przestrzeń dziejącego się dialogu zmierzającego do odsłonięcia Prawdy.
Zamierzenie to godne pochwały. Fragment recenzji dr hab. Andrzeja Ryka, prof. UP
