Latem 1944 roku w Warszawie powstańcy zmierzyli się z bezwzględnym przeciwnikiem. Niemcy nie tylko nie przestrzegali jakichkolwiek zasad prowadzenia konfliktów zbrojnych, masowo mordując jeńców i ludność cywilną.
Mieli też absolutną przewagę w uzbrojeniu, która nie sprowadzała się jedynie do dysponowania samolotami i czołgami. Powstanie Warszawskie stało się dla Niemców także okazją do zastosowania specjalnych środków bojowych, ponadto takich o wcześniej nieznanym, eksperymentalnym charakterze.
Wojska pacyfikacyjne uzbrojono w miny samobieżne i pojazdy kierowane radiem, materiał gazowy do niszczenia pomieszczeń, najcięższe pociski rakietowe nowych typów, a nawet specjalnie sprowadzone maszyny wiertnicze.
Na podstawie bogatej kwerendy archiwalnej autorzy poszerzają naszą wiedzę o narzędziach, przy pomocy których wykonywano rozkaz Hitlera o zdławieniu powstania i zniszczeniu miasta. Jak ukazują, ogrom zniszczeń i ofiar spowodowanych przez Niemców w Warszawie wynikał nie tylko z ich okrucieństwa i determinacji, aby złamać opór Polaków mimo zbliżającej się wojennej klęski.
Był także rezultatem wykorzystania nowoczesnych środków technicznych, których plastikowy i prekursorski opis prezentuje ta monografia. Książka stanowi pierwsze naukowe i pełne opracowanie zastosowania przez Niemców specjalnych środków bojowych podczas Powstania Warszawskiego.
Tym samym autorzy wypełnili lukę w historiografii i przygotowali pracę, którą należy uznać za nowatorską w polskim piśmiennictwie wojskowo-historycznym. Prof. Dr hab. Tadeusz Panecki
