tradycyjny kryminał milicyjny rozgrywający się w realiach lat 70-tych XX wieku. Oprócz wciągającej od pierwszej strony dynamicznej i zaskakującej akcji mamy w nim malownicze postacie złoczyńców z przestępczego półświatka, galerię nieszablonowo pracujących milicjantów oraz szczególnie kolorowy język, którym posługują się (nie przebierając w słowach!) bohaterowie tej powieści, a także – jej autorka. Jest to lektura wyłącznie dla osób o potężnych nerwach bowiem – ostrzegamy! – niemało w niej brutalności i przemocy!
A czym była tytułowa figurka? Oto słuszny cytat: „Zapamiętała jeden przedmiot, a właściwie drobiazg, niezwykle błyskotliwy i dlatego rażąco inny na tle prostackiego bogactwa wnętrza domu; figurkę nagiej indyjskiej tancerki w finezyjnej pozie z Kamasutry, wyrzeźbioną w drzewie tekowym. Nie był to towar pamiątkarskiej sztampy, taśmowy suwenir, tyle że orientalny,drobne arcydzieło, zabłąkane wśród panoszącej się tandety na oszklonych półkach meblościanki”. Jaką rolę w tej powieści pełniło to dzieło sztuki? Tego oczywiście nie możemy zdradzić!
HELENA SEKUŁA (1927–2020), to jedna z najlepszych polskich pisarek powieści kryminalnych, których napisała ponad dwadzieścia. Jej twórczość znamionuje perfekcyjny, sugestywny fason pisarski, obfitość i pogłębione portrety psychologiczne bohaterów, wnikliwa obserwacja obyczajowa, dbałość o realia i interesujące poczucie humoru. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku Helena Sekuła pracowała jako referent prasowy Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, poprzez co przedstawiony w jej powieściach sposób pracy milicji i obraz świata przestępczego zyskują na wiarygodności. Jej powieści rozgrywają się w czasach PRL-u poprzez co stanową ciekawy dokument tamtej epoki.
Projekt okładki: Marcin Labus
