"użytkowanie Krajowych Standardów Rachunkowości i Stanowisk nie jest obligatoryjne. Jednostki sektora finansów publicznych mogą je stosować, ale nie posiadają takiego obowiązku. Od 2019 r. Po aktualizacji KSR 7 jednostki nie muszą już przyjmować wszelkich KSR i Stanowisk.
Wcześniejszy ograniczenie – brak możliwości stosowania pojedynczych, wybranych KSR i Stanowisk – powodowało, że w jednostkach tych nie uwzględniano ich na szerszą skalę. Ich przyjęcie jest jednak wyznaczone, ponieważ gwarantują rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji finansowej i majątkowej jednostek.
W sierpniu 2019 r. Komitet Standardów Rachunkowości wydał Stanowisko w sprawie rozrachunków z kontrahentami (uchwała nr 9/2019 r.). Reguluje ono w sposób jednolity kwestie, które wcześniej były wyjaśniane wyłącznie na gruncie tzw.
praktyki rachunkowości. Stanowisko w sprawie rozrachunków z kontrahentami weszło w życie 7 sierpnia 2019 r. W jednostkach, które przyjęły do użytkowania wszystkie KSR (Stanowiska), ma ono użycie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2019 r., z możliwością jego wcześniejszego użycia.
W jednostkach, w których stosuje się tylko wybrane KSR (Stanowiska), ich kierownicy powinni przeanalizować treść tego Stanowiska i zadecydować, czy je przyjmą. Mogą je przyjąć od 1 stycznia 2019 r. Albo później.
Przyjęcie nowego stanowiska stanowi zmianę polityki rachunkowości jednostki. Zmiana taka musi posiadać za każdym razem miejsce z dniem 1 stycznia roku obrotowego. W Poradniku omówiono poszczególne kwestie dostosowywane poprzez Stanowisko w sprawie rozrachunków z kontrahentami.
Z publikacji można się dowiedzieć m.in.: • w jaki sposób postanowienia Stanowiska w sprawie rozrachunków z kontrahentami włączać do polityki rachunkowości jednostki, • na czym polega wycena należności i zobowiązań w kwocie wymaganej/wymagającej zapłaty, • jak wycenia się wierzytelności główne i uboczne (odsetki, kary umowne, rekompensaty na dochodzenie należności), • jakie kursy walut należy stosować przy wycenie wierzytelności w walutach obcych dla przeróżnych rodzajów transakcji i przy wycenie bilansowej, • jakie są typy obniżek (rabatów) w kwotach należności, w jaki sposób je stosować oraz jak je ujmować w księgach rachunkowych, • jakie są typy przedpłat na zobowiązania, w jaki sposób je stosować oraz jak je ujmować w księgach rachunkowych, • na czym polega kompensata (potrącenie) ustawowa i umowna, • na czym polegają umowy barterowe i zamiany, • jak przeprowadzać uzgodnienie i weryfikację sald rozrachunków z kontrahentami, • w jaki sposób należy ujmować rozrachunki z kontrahentami w bilansie i w „informacji dodatkowej" do sprawozdania finansowego.
dodatkowo dla poszczególnych kwestii podano, w jakim zakresie mogą je stosować różnorodne jednostki sektora publicznego, a w jakim obowiązują w nich odmienne zasady, wynikające ze szczególnych unormowań, dotyczących prowadzenia ich gospodarki finansowej i rachunkowości.
Wszystkie zagadnienia zostały zilustrowane licznymi przykładami z działalności najróżniejszych rodzajów jednostek sektora finansów publicznych. Pomiędzy innymi w treści publikacji znalazły się odpowiedzi na pytania zadawane przez pracowników księgowości tych jednostek w mediach społecznościowych.
"
