Kim jest politolog? Być może badaczem szukającym regularności w sferze polityki, może uczonym pragnącym odnaleźć odpowiedź na pytanie o formułę korzystnego państwa, może wychowawcą chcącym kształtować pokolenia świadomych obywateli, a może wysokiej klasy komentatorem niosącym zrozumienie zjawisk politycznych tym, którzy gubią się w gąszczu polityki.
Może jest wyspecjalizowanym historykiem lub prawnikiem, a może pytając o to, kiedy polityk jest duży, a kiedy zwyczajny lub nawet mierny i co sprawia, iż podejmujemy polityczną działalność, staje się socjologiem albo psychologiem.
Może poszukiwanie materialnych podstaw polityki przesuwa go w stronę ekonomii, a może pragnienie sensu i zrozumienia czyni zeń filozofa. Być może łączy te komponenty w szczególnym zainteresowaniu nieszablonową sferą życia społecznego – polityką, gdy trzeba, patrząc na nią z rozmaitych perspektyw, za pomocą zróżnicowanych narzędzi i w rozmaite wcielając się role.
Ze Wstępu jednocześnie potrzeba edukacji w zakresie wiedzy politologicznej, jak i poważne w tej dziedzinie zaniedbania pozostają dla zainteresowanych sprawą bezdyskusyjną.Z tego powodu przyjąłem z entuzjazmem inicjatywę prof.
Barbary Krauz-Mozeri jej zespołu opublikowania pracy będącej w zamyśle biografią tej dyscypliny naukowej w Polsce. Jakkolwiek poprzednio podejmowane były ograniczone pojemnościowo i okazjonalne raczej próby jej przedstawienia, to ujęcie ma tym razem charakter całościowy i systematyczny.
Z recenzji prof. Zw. Dr. Hab. Krzysztofa Pałeckiego Książka ukazuje panoramiczny i dynamiczny obraz polskiej politologii na tle jej historii i przekształceń. Jest to pierwsze tak znaczne opracowanie stanu obecnego i ewolucji tej dyscypliny akademickiej w Polsce.
bez dwóch zdań wzbudzi ono obszerne zainteresowanie w środowisku naukowców i dydaktyków zajmujących się profesjonalnie politologią jako kierunkiem studiów wyższych oraz dziedziną badań naukowych. (…) Praca zasługuje na wyjątkowo wysoką ocenę jednocześnie pod względem metodologicznym, jak i w zakresie osiągniętych rezultatów badawczych.
Stanowi poważne dokonanie polskiej politologii i świadczy o jej zdolności do pogłębionej samooceny. Z recenzji prof. Zw. Dr. Hab. Andrzeja W. Jabłońskiego Krauz-Mozer Barbara – socjolog, historyk, politolog, jest profesorem w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, kieruje Zakładem Teorii Polityki i Państwa.
Zajmuje się filozofią i metodologią nauk społecznych, a także teorią polityki. Jest autorką m. In. Takich prac: Metodologiczne problemy wyjaśniania w nauce o polityce (1992), Teoria polityki. Metodologiczne podstawy politologii empirycznej, (1993), Teorie polityki (2005, 2007).
Współredaktorem: Spotkania z Lewiatanem (2004), Czas społeczeństwa obywatelskiego. Między teorią a praktyką (2006), Samotność idei? Społeczeństwo obywatelskie we współczesnym świecie, (2007), Oblicza polskiego systemu politycznego (2007), Globalizacja – nieznośne podobieństwo? Świat i jego instytucje w procesie uniformizacji (2008), Teoretyczne i metodologiczne wyzwania badań politologicznych w Polsce (2009).
Jest członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk i Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych. Borowiec Piotr – absolwent socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce.
Adiunkt w Zakładzie Teorii Polityki i Państwa w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych UJ w Krakowie. Autor ponad 40-tu artykułów z zakresu socjologii polityki, teorii polityki i metodologii oraz dwóch monografii dotyczących międzywojennego koncernu prasowego Ilustrowany Kurier powszedni: Jesteśmy głosem milionów (2005) i między sensacją a nauką (2005), współautor monografii Struktury organizacyjne polskich partii politycznych (2010).
Współredaktor prac: Czas społeczeństwa obywatelskiego. Pomiędzy teorią a praktyką (2006), Kraków polityczny 2005. Rzecz o partiach i wyborach, (2006), Samotność idei? Społeczeństwo obywatelskie we współczesnym świecie, (2007), Globalizacja – nieznośne podobieństwo? Świat i jego instytucje w procesie uniformizacji (2008), Ilustrowany Kurier rutynowy (1910-1939) (2010).
Ścigaj Paweł – adiunkt w Zakładzie Teorii Polityki i Państwa w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2006 roku obronił pracę doktorską pt.: Teoretyczne i metodologiczne aspekty badań nad tożsamością narodową w naukach społecznych.
Opublikował kilkanaście artykułów w czasopismach naukowych oraz pracach zbiorowych.
