Rozprawa ta jest nietuzinkowym, a przy tym pięknym przykładem historycznego opracowania z pogranicza filozofii (antropologii filozoficznej), psychopatologii (filozofii psychiatrii), a także aksjologii. Co nad wyraz ważne, analizy i rozważania prowadzone przez autorkę jawią się współczesnemu czytelnikowi jako nadal znaczne, pasjonujące i aktualne, mimo że opisywane w pracy wydarzenia rozegrały się niemal 150 lat temu. Trzeba podkreślić zarówno interdyscyplinarność książki (w prowadzonych analizach autorka zademonstrowała i twórczo wykorzystała rozległą wiedzę z zakresu filozofii, medycyny i psychiatrii, psychopatologii, psychologii, a także sądownictwa), jak i jej walory intelektualne: wszystkie etapy progresywnania badawczego zostały przeprowadzone poprzez autorkę w sposób wzorcowy. [...]
Książka ma w pełni spójną i logiczną strukturę, jasno zarysowany scenariusz zaś jest realizowany przez autorkę w sposób modelowy. Dojrzałość intelektualna badaczki ujawnia się we wszelkich elementach prowadzonych poprzez nią analiz. Ta filozoficzna rozprawa napisana jest z wielkim zacięciem i smakiem humanistycznym, a jej najlepsze momenty o eseistycznym charakterze budzą podziw, niezwykle w kontekście szczególnie młodego wieku autorki.
Na tle innych prac tego typu rozprawa Miry Marcinów jawi się jako ze wszech miar wyjątkowa i wartościowa, na jej lekturze skorzystają poznawczo humaniści wszelkiej orientacji, równocześnie studenci, jak i pracownicy naukowi. także zechcą po nią sięgnąć psychoterapeuci, lekarze psychiatrzy oraz wszyscy ci, którzy są zainteresowani chorobą psychiczną, egzystencjalnymi problemami człowieka dorosłego oraz tym, co w literaturze filozoficznej zwykło się określać jako ludzką kondycję.
Książka ma w pełni spójną i logiczną strukturę, jasno zarysowany scenariusz zaś jest realizowany przez autorkę w sposób modelowy. Dojrzałość intelektualna badaczki ujawnia się we wszelkich elementach prowadzonych poprzez nią analiz. Ta filozoficzna rozprawa napisana jest z wielkim zacięciem i smakiem humanistycznym, a jej najlepsze momenty o eseistycznym charakterze budzą podziw, niezwykle w kontekście szczególnie młodego wieku autorki.
Na tle innych prac tego typu rozprawa Miry Marcinów jawi się jako ze wszech miar wyjątkowa i wartościowa, na jej lekturze skorzystają poznawczo humaniści wszelkiej orientacji, równocześnie studenci, jak i pracownicy naukowi. także zechcą po nią sięgnąć psychoterapeuci, lekarze psychiatrzy oraz wszyscy ci, którzy są zainteresowani chorobą psychiczną, egzystencjalnymi problemami człowieka dorosłego oraz tym, co w literaturze filozoficznej zwykło się określać jako ludzką kondycję.
