Rozprawa Radosława Strzeleckiego konfrontuje radykalne rozumienie odpowiedzialności z zagadnieniem wolności. Perspektywę badawczą wyznacza tu w głównej mierze refleksja nad myślą Martina Heideggera i Emmanuela Lévinasa.
Autor stawia pytania, na ile dialogiczna wykładnia odpowiedzialności pozwala w dodatku na pogłębienie rozumienia wolności i czy te dwie perspektywy – myślenie wolności i myślenie odpowiedzialności – zbiegają się ostatecznie w jednym punkcie.
Decydujące znaczenie dla odpowiedzi na te pytania ma refleksja nad czasem, a rozważania autora koncentrują się wokół dwóch bezprecedensowych dla współczesnej filozofii wydarzeń: odkrycia egzystencjału czasowości jako czasu pierwotnego poprzez Heideggera i ujęcia czasowości jako podstawy relacji z innym przez Lévinasa.
Radosław Strzelecki demonstruje nam rozprawę filozoficzną w sensie ścisłym, rzecz o sporym potencjale myślowym i krytycznym, stawiającą znaczne kryteria czytelnikowi. Jest ona pracą zasługującą na trudy lektury, w wielu fragmentach pasjonującą.
Prof. Dr hab. Elżbieta Paczkowska-Łagowska podczas gdy współczesna etyka akademicka wyrzekła się filozofii i sprowadziła etyczność naszego bycia do rozmiaru incydentalnego, Radosław Strzelecki przywraca jej pełnię filozoficznego blasku.
demonstruje czasowość ludzkiego bycia, jej wykładanie i przeżywanie, jako podstawową komponentę etyczną; przezwycięża jednostronność w pojmowaniu wolności i odpowiedzialności, prezentując je w ich źródłowej jedności.
Czyni to wszystko językiem klarownym, acz oryginalnym, co powoduje, iż lektura prezentowanej czytelnikowi książki może też być źródłem radości estetyczno-literackiej. Prof. Dr hab. Jacek Filek W moim przekonaniu analizy Radosława Strzeleckiego poświęcone Heideggerowi są idealne i, co więcej, odkrywcze.
Od strony analitycznej książka jest wyjątkowo wartościowa i naukowo odpowiedzialna; jest potężną pracą filozoficzną. Prof. Dr hab. Karol Tarnowski
