Niejasna, efektywna, trudno dostrzegalna, trudna – tak niejednokrotnie określa się politykę regionalną Unii Europejskiej. Tymczasem jest ona jedną z najważniejszych polityk publicznych, zwłaszcza ze względu na liczba środków pochodzących z budżetu UE na rozwój i tworzenie wysokiej jakości życia.
jednocześnie Polska jest jednym z największych beneficjentów tej polityki, stąd zasadność podejmowania problematyki optymalizacji unijnej polityki regionalnej. Autorzy najważniejszych opracowań w polskiej literaturze przedmiotu odwołują się głównie do aspektów normatywnych (prawnych i regulacyjnych) bądź rozstrzygnięć administracyjnych.
Brakuje natomiast analiz odnoszących się do polityki regionalnej w kontekście procesu politycznego, sposobu jej tworzenia, uzgadniania priorytetów rozwojowych, sposobów podejmowania decyzji. W coraz bardziej złożonych społeczeństwach, układach regionalnych, w których mamy do czynienia ze zjawiskami o zintegrowanym charakterze, otwarcie się polityki regionalnej na innych – pozapaństwowych i pozaunijnych – aktorów jest działaniem w kierunku powiększenia jej sprawności.
zespala się to z koniecznością ustalania instrumentów nie tyle ustandaryzowanych, ile dostosowanych do potrzeb i pragnień adresatów, a zarazem osiągających założone cele badanej polityki. Równocześnie wskazuje to na pokaźniejsze wyzwanie w zakresie sterowania unijną polityką regionalną.
Punktem wyjścia rozważań przedstawionych w niniejszej książce jest spojrzenie na politykę regionalną Unii Europejskiej z punktu widzenia nauki o polityce publicznej. Ta ciekawa perspektywa poznawcza pozwala na namysł nad unijną polityką regionalną jako działaniem, w wyniku którego władza i obywatele organizują cykl rozwiązywania problemów związanych z rozwojem.
Mowa tutaj o sferze solidnych działań, a nie tylko walki o władzę. Autor dokonuje oceny podejścia opartego na politykach publicznych na podstawie analizy polityki regionalnej w kontekście jej optymalizacji.
Nie bez znaczenia pozostaje środowisko instytucjonalne, dekonstrukcja europejskiego cyklu politycznego rozumianego jako kolekcja etapów angażujących zróżnicowanych aktorów, instrumenty, procedury i interakcję między nimi.
To wszystko składa się na cykl tworzenia polityki regionalnej UE także w krajach członkowskich, a zatem i w Polsce.
