Konkurencyjność gospodarek, będąca przedmiotem badań, których wyniki przedstawiono w niniejszej monografii, jest koncepcją odnoszącą się do utrzymania trwałego wzrostu gospodarczego, poprawy poziomu życia społeczeństwa, wzmocnienia pozycji kraju na rynkach zagranicznych i wzrostu ładności dla zagranicznych czynników produkcji.
W monografii wskazano pozycję konkurencyjną Polski w porównaniu do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, a w szczególności tych z Europy Środkowo-Wschodniej. Analiza ukierunkowana jest na poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania: Jak zmieniła się pozycja konkurencyjna polskiej gospodarki w okresie 2010-2016? Jakie czynniki zadecydowały o tych zmianach? Czy i w jakim stopniu Polska wykorzystuje współpracę międzynarodową, a zwłaszcza umiędzynarodowienie narodowego systemu innowacji do budowania swej pozycji konkurencyjnej? Jakie rekomendacje dla polityki gospodarczej wynikają z analizy zmian konkurencyjności Polski w ostatnim pięcioleciu? Przeprowadzone analizy wykazały, iż w miarę wzrostu poziomu rozwoju słabnie znaczenie konkurencji cenowej, a rozszerza się rola innych czynników formujących przewagi konkurencyjne, takich jak innowacje i jakość.
Lepszemu wykorzystaniu tych czynników sprzyja otwarcie systemu gospodarczego na współpracę z innymi krajami. Procesy internacjonalizacji posiadają stanowcze znaczenie dla kształtowania polityki wzmacniania konkurencyjności.
Ważnym jej kierunkiem jest ułatwienie krajowym podmiotom dostępu do sieci międzynarodowych powiązań naukowych i biznesowych, równocześnie w ramach ugrupowań integracyjnych, jak i w ramach sieci korporacji transnarodowych.
