Turystyka jest uznawana za największy „przemysł" świata, wymaga zatem ciągłych badań i określania nie tylko aktualnych trendów jej rozwoju,przeważnie przewidywania struktury popytu, którego wielkość uzależniona jest od zachowania turystów.
Nieustanie zmieniająca się rzeczywistość implikuje określone podstawy i zachowania, dlatego ulegają one ciągłej ewaluacji. To wymusza dopasowanie teorii ekonomii do nowych warunków, w jakich znajduje się rynek turystyczny, a w tym modyfikacji istniejących, a także tworzenia nowych modeli zachowań turystów.
Kategorią wyjściową do analizy popytu są potrzeby turystów. Jednak należy pamiętać, iż nie wszystkie zgłaszane potrzeby zostaną odzwierciedlone jako zamiar nabycia, gdyż zakup może być odłożony w czasie albo zamieniony na towar substytucyjny wewnętrzny lub zewnętrzny.
O wielkości i strukturze popytu decydują na ogół czynniki jednostkowe, które trudno jest zmierzyć. Turyści podejmują nieraz decyzję pod natchnieniem wpływem chwili i rzadko wykazują lojalność wobec swych biur podroży.
Zmiana organizatora usług turystycznych nie stanowi dla klientów żadnego problemu ani nie budzi żadnych oporów, jakie mogą pojawić się np. Przy zmianie banku, dostawcy usług telekomunikacyjnych czy dostawcy energii elektrycznej.
Biurom podroży wiec jest trudniej niżeli innym przedsiębiorstwom usługowym zapewnić lojalność turystów. Równocześnie na rynku powiększa się podaż tych usług, a tym samym nasila się konkurencja pomiędzy organizatorami turystyki.
Biura podroży muszą włożyć więcej starań, by zdobyć zaufanie konsumenta, tak by został on stałym klientem. Celem monografii jest pokazanie różnic w zachowaniach turystów restytucyjnych i rozciągliwych podczas dokonywania procesu nabywczego usługi turystycznej w biurze podroży.
